Doel van deze reis in de herfstvakantie 2012 is de Cinque Terre, een streek in de Italiaanse Bloemenrivièra ten oosten van Genova, tussen Levante en La Spezia. We willen reizen via Duitsland en Zwitserland, o.a. via de Gotthardtunnel.
Kijk hier voor de Foto's
Dag 1: vrijdag 19 oktober 2012
Ommen - Emmendingen (DE) 641 km
(gps N 48.11888 – O 7.84113)
(gratis)“Wir bauen für Sie”
Iets voor 8 uur vertrekken we voor een 10-daagse reis naar Italië. Dat betekent in ieder geval 2 dagen heen en 2 dagen terug flink doorkarren om zo’n 6 dagen aan de Middelandse Zee te kunnen vertoeven. Als de voortekenen niet bedriegen staat ons prachtig weer te wachten.
Alle weerkaarten wijzen op zomerweer met temperaturen van flink boven de 20 graden. Deze eerste dag merken we dat al want ook in Duitsland is het schitterend weer. Op alle stops kunnen de stoelen naar buiten want het is heerlijk buiten met een strak blauwe lucht en de temperatuur loopt op naar zo’n 23 graden. Onderweg komen we geen noemenswaarde vertragingen tegen. Zelfs de onvermijdelijke “werk aan de weg” momenten met bijbehorende stau’s (files) blijven vooralsnog uit. Maar dat moet je natuurlijk niet hardop zeggen (wat ik wel deed) of BAM, we staan stil. Vooral in het laatste deel van deze eerste dag “timmeren” de Duitsers weer flink aan de weg. Kílometers lange wegafzettingen waarbij nog slechts 2 smalle stroken rijbaan voor het verkeer beschikbaar zijn, terwijl er bijna nergens wordt gewerkt. “Wir bauen für Sie”, ja, a-me-hoela! We blijven het een vreemde manier van werken vinden. Ons idee: pak een klein stukje weg per dag (of week), of doe het ’s nachts. Maar goed, we komen er wel! Onderweg tanken we ook nog even, aan de snelweg voor € 1,47. Daar kun je niet voor omrijden! Na bijna 650 km rijden parkeren we tegen 5 uur onze camper op de gemeentelijke camperplek van Emmendingen, waar het niet vol, maar wel gezellig druk is. We nemen een wijntje en eten oerhollands aardappelen met spuitjes en rundervink! We kunnen nog tot 8 uur buiten zitten! De schotel richten we weer op de Astra satelliet en we kijken met plezier deze vrijdagavond naar The Voice of Holland. En een beetje op tijd naar bed. Morgen fahren wit in die Schweitz.
Dag 2: zaterdag 20 oktober 2012
Emmendingen (DE) – Giswil
(Sui) 203 km (gps N 46.73448 – O 8.17122) (gratis)Ouderwets omrekenen
We hebben besloten om een extra etappe te doen op onze reis naar Italië. We gaan in Zwitserland overnachten en pakken een mooi stuk Alpen mee. Daarom is de rit vandaag niet zo lang en kunnen we het rustig aan doen vanochtend. We doen ons eerste ontbijtje met eitje en ook nog een bakkie koffie voor we vertrekken. Even voor 11 uur starten we de camper en rijden weer richting de A5 om via Freiburg, Basel en Luzern naar Giswil te rijden. Het eerste stuk gaat prima, de wegwerkers in Duitsland hebben kennelijk hun zinnen gezet op een andere route. Maar in Zwitserland gaat het mis. In Basel heeft onze Tomtom bedacht dat dóór de stad net ff iets sneller gaat dan via de snelweg. Maar dat heeft ‘ie mis, want het is zaterdag en alle Zwitsers willen boodschappen doen! Beetje jammer.. Na veel verkeerslichten en lange rijen auto’s zitten we na een half uurtje eindelijk weer op de snelweg. Vervolgens komen we langs Luzern. Langs Luzern ja, dat was de bedoeling. Maar ook Zwitsers werken wel eens aan de weg (die er om eerlijk te zijn ook niet al te best bij lag). En nou hadden ze bedacht dat 2 smalle banen te smal werd, en dat de rechterbaan wel door de stad geleid kon worden. 1x raden op welke baan wij op dat moment reden.. Dus ook Luzern hebben we van dichtbij mogen aanschouwen. Mooie stad hoor, maar niet als je door wilt rijden. Maar goed, aan alles komt een eind, dus ook aan Luzern! Overigens, kleine aanwijzing voor het geval we iets willen kopen in Zwitserland: ze kennen hier geen euro’s, maar het wettige betaalmiddel is de Zwitserse Frank. Omrekenen dus, terug naar de vorige eeuw. De omrekenkoers is te doen: 40 Frank = 30 euro. Het is uiteindelijk tegen half 3 dat wel in Giswil aankomen. Giswil ligt in een dal, met aan alle kanten bergen, oplopend tot 2400 meter. De camperplek is klein (3 plekken), maar er staat verder niemand. Dus we pakken het mooiste plekje en kunnen tot 5 uur heerlijk in de zon zitten. Want tegen 5 uur verdwijnt de zon achter de bergen. We hebben uitzicht op besneeuwde bergtoppen, en een prachtig, typisch Zwitsers kerkje. Alleen moesten ze die kerkklokken eens dempen, wát een kabaal zeg! Vannacht oordopjes in! Na 5 uur maken we een mooie wandeling. De route voert ons net buiten Giswil langs een snelstromend beekje, op het land werkende boeren (vrachtautootje met trekkerbanden) en koeien met luid bellende koebellen. Dat begrijpen we trouwens niet. Wat moeten die koeien met die bellen om als ze in een weiland staan? Even verderop zien we dartelende lammetjes in de wei. U, waarde lezer, denk nu: aan de schrijver dezes zit een steekje los. Lammetjes…? Het is OKTOBER! Maar heus beste mensen, niet alleen wat betreft de temperatuur is het deze dagen lente, dan wel zomerachtig.
Dag 3: zondag 21 oktober 2012
Giswil (Sui) – Deiva
Marina 449 km (gps N
– O ) (€ 20,00)Tunnels
Vandaag gaan we via de Susterpass en de Gotthardtunnel richting Italië. Reisdoel is de parking voor een camping in Deiva Marina aan de Bloemenrivièra. Maar eerst kijken we Nederland Zingt op tv en ondertussen ontbijten we. Direct na de uitzending vertrekken we, want de reis van vandaag zal heel wat haarspeldbochten tellen en dat gaat niet hard. Ons eerste doel is een benzinepomp. We hadden gisteren al opgemerkt dat de benzine en diesel in Zwitserland flink duurder zijn dan in Nederland. Een bedrag van 1,97 per liter lijkt onwerkelijk maar toch stond het op de borden. De benzinepomp waar we uitkomen geeft een prijs van 1,94, dat scheelt nog iets.. Als we even later met een volle tank weer wegrijden zegt Dineke ineens: 1,94… dat zijn geen euro’s, dat zijn Franken! Tadááá!! Omrekenkoers, x ¾, dus de diesel kost € 1,48. Oef, dat scheelt, bijna 2 euro per liter het was toch wel erg duur (en we zijn natuurlijk wel Nederlanders hè..)
Bijna een uur na ons vertrek (het is dan 11.15 uur) rijden we de Susterstrasse op, waarna onze “aanval” op de ruim 2200 meter tellende Susterpass begint. Onze Fiat 2.8 JTD moet er flink aan trekken, maar zonder de boel te forceren halen we toch nog makkelijk de top van deze schitterende bergpas. We hebben deze omweg ingepland op advies van Frits, waarvoor dank! Om half 1 staan we samen met Isis in de sneeuw, hoe cool is dat! Het is heerlijk weer hier boven en we genieten een uurtje van de sneeuw en de zon.
Vervolgens zetten we de afdaling in, samen met enkele motoren en wielrenners. Die kunnen dat veel beter dan wij, maar dat maakt niet uit. Ook wij komen er wel, hoewel het vele remmen wel een aanslag op onze remblokken is. Direct na de bijna 20 km lange afdaling rijden we de A2 op en de Gotthardtunnel binnen. Dit is de langste tunnel op onze route, 17 km lang.
Er zullen er nog velen volgen, om tureluurs van te worden. Zeker de kustweg A12 van Genova in de richting van Florence telt erg veel tunnels. Een populair woord tegenwoordig is tunnelvisie, als je dat hebt doe je écht mee. Nou, je zou zeggen dat je na het rijden van deze route hierin wel moet uitblinken! Aan de andere kant loop je het gevaar op een tunnelsyndroom, kijk, en da’s dan weer minder.. Wel een ideetje opgedaan voor de terugweg: tunnels turven.
Het is al na 6 uur als we de parking van camping Fornace al Mare oprijden. Vlak daarvoor gaat het bij de afslag vanaf de A12 naar Deiva Marina nog even mis omdat de Tomtom het even niet meer weet, en wij ook niet. Maar goed, nadat we zelf zijn gaan nadenken (nooit alleen afgaan op de Tomtom!!) , was de juiste route naar de camping snel gevonden.
Er zijn nog een paar mooie plekken over en we zoeken uiteraard het mooiste plekje uit. Ook de satelliet ontvangst is prima, want stel je eens voor dat we Boer zoekt vrouw zouden moeten missen. Ik moet er niet aan denken…. nou, even dan..
Voor de rest hebben we een rustige avond. Morgen gaan we de Cinque Terre bezoeken!
Dag 4: maandag 22 oktober 2012
Vreemde vogel
Vandaag staan we op als we wakker zijn, en dat is tegen half 9. Na een wasbeurt genieten we buiten in de zon van ons ontbijt, maar uiteraard niet nadat Isis is uitgelaten. Tijdens deze wandeling zie ik in een rivierbedding een vreemde vogel. Ik ben niet zo’n grote vogelkenner, maar dit lijkt toch wel knap veel op een struisvogel. Wat doet die nu hier?
Later werd ik er op gewezen dat dit waarschijnlijk een Emoe betreft. Na het vergelijken van wat foto's lijkt dit inderdaad zeer waarschijnlijk (dankjewel Nicoliene).
Na deze wonderlijke ontdekking dus het ontbijt en daarna doen we nog een bakkie koffie, waarna we tegen 11 uur per voet richting het station gaan. Mooi op tijd want we moeten ook nog treinkaartjes halen. En waar haal je treinkaartjes? Juist, op het station.. naar wij dachten. Maar jammer joh, fout gedacht. Alle loketten dicht en de automaten werken niet. Intussen weten we wel dat de trein naar de Cinque Terre pas over 3 kwartier vertrekt, dus we hebben even de tijd. We wandelen terug naar het dorpje, en duiken een tijdschriftenwinkel in. Daar verwijzen ze ons door naar hotel Clelia. En inderdaad, daar hebben ze treinkaartjes. Maar, zeggen we tegen de vrouw van het hotel, we willen eigenlijk een Cinque Terre card, voor de trein én de wandelpaden. Zegt die vrouw in gebrekkig Engels: “We don’t have, ciao”. Nou, daar sta je dan. Maar dan blijkt dat de vrouw met “ciao” bedoelt dat ze een collega ging halen die beter Engels kon, en ons alles uitermate duidelijk uit kon leggen. Helaas, zo vertelde ze ons, is het wandelpad tussen de 5 dorpjes gesloten vanwege “landgliding”. We hebben het uitgelegd als een aardverschuiving. Dus hebben we geen “hikingcard” nodig. Uiteindelijk zitten we even later in de trein en stoppen na ruim een half uur in Riomaggiore, het kleinste dorpje van de Cinque Terre. Het is schitterend weer en de temperatuur is inmiddels aardig opgelopen. We zijn inmiddels wel toe aan een bak koffie en vinden een prachtig terras hoog boven zee. Mét wifi, dus we kunnen even op de Whatsapp met onze kids, leuk! Het is daar boven 27 graden, en in de zon haast te warm. We blijven er een uur, en gaan dan terug naar het station.
(een deel van het gesloten wandelpad)
Op het station komen
we er achter dat ook in Italië de treinen niet
op tijd rijden. Ook wordt er geen duidelijke informatione gegeven (maar dat kan ook aan onze gebrekkige kennis
van de Italiaanse taal liggen). Wat ze wel iedere 5 minuten omroepen is dat je
niet achter de gele streep mag komen, keurig in het Engels! Maar hoe laat de
trein komt blijft onduidelijk. Uiteindelijk moeten we 3 kwartier op de trein
wachten. Die brengt ons uiteindelijk naar Monterosso, de grootste van de 5
dorpen van deze streek. Bij aankomst blijkt de uitgang van het station rechtstreeks uit te komen op het strand. Voor ons als strand- en zeeliefhebbers geen moeilijke keuze: we zoeken mooi een plekje op het strand en genieten een uurtje van zon en zee. Het is er prima toeven!
Na deze welkome onderbreking verkennen we Monterosso. Het is geen typisch Italiaans dorpje, maar langgerekt en niet spectaculair. Wel is er een fijne ijssalon, Slurp genaamd, waar we onszelf verwennen met een heerlijk Italiaans ijsje.
Nadat we alle kanten van Monterosso hebben gezien zetten we koers richting het station in de hoop dat de trein dit keer wel op tijd is. Maar helaas, ons onderbuikgevoel laat ons niet in de steek want de trein laat weer flink op zich wachten. Maar na weer een aantal keren door de omroepster te zijn gewaarschuwd (It is stricktly forbidden to cross the yellow line!) arriveert onze trein. Een kleine 20 minuten later arriveren we in Deiva Marina waar we in 5 minuten naar de camping lopen. Het was een mooie dag, veel gezien en beleefd. Morgen gaan we naar de 3 andere Cinqueterre dorpjes. Leuk! O ja, we eten macaroni a-la-Albèèèrrr. Dat krijg je als je (zo op het oog) wat kerriekruiden bij het gehakt denk te doen, terwijl het peper blijkt te zijn. Schérp jónge!!
Dag 5: dinsdag 23 oktober 2012
Deiva Marina – Cinque Terre
(per trein, Manarola, Corniglia en Vernazza)
Vreemde vogel 2
Voor we vertrekken voor de 2e etappe Cinqueterre doen we een uitgebreid ontbijt. Na de koffie vertrekken we met een goed gevulde maag en een goed gemoed richting het station. De trein is op tijd (..) en brengt ons in een klein half uurtje naar Manarola, waar we eerst een tunnel door moeten lopen voor we het dorp binnen komen. We wandelen naar de hooggelegen kerk, vanwaar we een schitterend uitzicht over het dorp hebben.
Daarna lopen we naar beneden, dwars door het dorp naar de haven. Daar kunnen we het wandelpad 2 een stukje oplopen. Dat gaat flink omhoog, waardoor er een geweldig uitzicht over de haven en het dorp is. En dán weten we het: de schilderijtjes van die typisch Italiaanse dorpjes, aan zee en tegen een heuvel gebouwd.. ze worden hier gemaakt! Het is adembenemend mooi.
Bijkomend voordeel voor foto’s die we maken: de zon schijnt uitbundig en dat maakt de plaatjes extra mooi. Nadat we weer terug zijn in het dorp, lopen we door naar het station. Maar de beloofde trein komt niet, en weer wachten we ruim 3 kwartier op de volgende. Maar het uitzicht is mooi en we zitten lekker in de zon, dus wie dut oons wat? We gaan met de trein 1 halte verder, naar Corniglia. Dit is het enige dorpje van de 5 dat geen haven heeft. Waarom niet..? Welnu, Corniglia ligt op de rots, hoog boven zee. Het station ligt echter op zeeniveau, dus dat wordt een flinke klim. Het moet gezegd, de trap naar boven is creatief aangelegd, maar dat maakt ‘m niet minder hoog. Eenmaal boven zijn we eerst niet onder de indruk van Corniglia. Wel vinden we al snel een leuk terrasje, waar we genieten van koffie met appelcake. Het uitzicht is ook mooi, dus het is aangenaam verpozen op dit knusse terras. Als we terug wandelen met het idee om de afdaling naar het station te gaan maken, ontdekken we een smal straatje. We besluiten een kijkje te gaan nemen. Het straatje, of eigenlijk is het niet meer dan een steegje, voert ons dwars door het dorpje.
We komen kleine winkeltjes tegen en af en toe zien we een glimp van de zee. Het eind van het straatje is wat je hoopt: een geweldig uitzichtspunt. Na het genieten en de nodige foto’s wandelen we terug en beginnen de afdaling naar het station. Op naar de laatste halte: Vernazza! Benieuwd hoe daar de route vanaf het station naar het dorp zal zijn.. Nou, het mag ook wel een keer meevallen, want zonder een trap te hoeven beklimmen lopen we vanaf het perron zo het dorpje binnen! We wandelen de hoofdstaat uit en komen uit bij de prachtig aangelegde haven. Met aan de rand een zeer uitnodigend terras waar we echt niet omheen kunnen. We genieten volop van het uitzicht, de haven, de zee en de aanblik van het dorp. En van de consumptie natuurlijk. Van de ober wat minder, sjonge, wat is die chagrijnig. ’t Is voor hem te hopen dat ‘ie niet ook vanavond hoeft te werken.
Voor mij is Vernazza echt het mooiste dorp van de 5. Dineke gaat voor Corniglia, het dorp op de rots. Wederom opvallend is het geschreeuw van de Italianen tegen elkaar. Je denkt: ruzie, maar dit is hun manier van gewoon praten. Dat zal te maken hebben met de Italiaanse cultuur en hun temperamentvolle karakter, maar voor ons blijft het wennen.
Op de terugweg naar Deiva Marina komt er voor het eerst een conducteur langs. Gaat die man een beetje moeilijk doen over Isis (..) Wij hadden gehoord en gelezen dat een klein hondje in de trein gratis is. Maar dit pedante mannetje vindt dat we moeten betalen: 5 euro. Nou, prima, geen probleem joh, maar geef dan vooraf duidelijke informatie, zeggen wij. Maar hij brabbelt van alles in het Italiaans, en tussendoor roept bij steeds: “pay for the dog, 5 euro’s”. Ja, oké, goed goed, we betalen wel. Maar jij bent de vreemde vogel van vandaag!
Even later arriveren we in Deiva. We lopen gelijk door naar de camper waar we ons omkleden om uit eten te gaan in het restaurante van Hotel Clelia (http://www.clelia.it/), want daar hebben ze volgens onze campingbaas internet. Dus wandelen we met de laptop naar het hotel waar we ontvangen worden door een ober die een beetje op John Cleese lijkt. Groot en absoluut niet het ober-type, maar uiterst vriendelijk. Gelukkig blijft het stuntelen uit. Hij kan zelfs een paar woorden Nederlands. En ze hebben er inderdaad internet, maar het is voor maximaal een half uur, en erg traag. Niet geweldig dus. Ik krijg het uploaden maar half af, maar uiteindelijk staan de teksten en 18 foto’s online. Enne o ja, het eten is prima! Dineke bestelt mixed fish dish en blijkt haar weg te moeten vinden tussen de gamba’s, inktvissen en dat soort spul.
Mag ik bedanken? Mijn well done biefstukje is mals en hapt heerlijk weg. Als ik mijn bord leeg heb help ik Dineke nog van de patatten af. De zeebeesten mag ze zelf wegwerken.
Dag 6: woensdag 24 oktober 2012
Deiva Marina
Snorkelen
We hebben besloten om nog
een dagje te blijven. Het is nog steeds schitterend weer en daarom gaan we een
dagje strand doen. Tegen 12 uur wandelen we naar zee, met onze stoelen, eten,
drinken etc. Het is echt supermooi weer en we genieten volop van zon en zee.
Het zeewater is nog van redelijke temperatuur en ondanks dat ik een koukleum
ben probeer ik er toch door te komen. Met wat pijn en moeite lukt dat zowaar
(schouderklopje voor mezelf). Tot 2x toe ga ik snorkelen. 
(it is I)
Het water is erg
schoon en helder, en ik zwem tussen de vissen. Het is een mooie beleving.
Dineke heeft kennelijk gisteren bij Hotel Clelia genoeg onderwaterwereld op
haar bordje gehad, en blijft lekker op haar stoel in de zon zitten. En Isis zoekt vooral de schaduw op.
Het is al na 6 uur als we terug lopen naar de camper. ’s Avonds genieten we van Ajax, dat toch wel onverwacht het rijke Manchester City met 3-1 verslaat.
Dag 7: donderdag 25 oktober 2012
Deiva Marina – Camogli 48 km €
0,00 (gps N44.33249 – O9.16579) Het is wederom een mooie ochtend. De lucht is strakblauw en we ontbijten zoals alle dagen hier in korte broek in de zon. Maar volgens onze Duits sprekende Franse buurman is dit voorlopig de laatste mooie dag hier en komt er morgen regen. Wij willen vandaag een stukje naar het westen trekken, naar Camogli, dat ligt even ten oosten van Genova. Het is nog geen 50 km en daarom nemen we de kustweg. Deze blijkt (net als de autostrada A12 en de spoorlijn) voornamelijk te bestaan uit tunnels. En het vervelende is dat het heel smalle tunnels zijn waarin alleen 1-richtingsverkeer mogelijk is. Dus moet je bij een verkeerslicht wachten tot de tegenliggers aan je voorbij zijn getrokken, waarna het licht op groen gaat en je door kunt rijden. Het zijn heel lange tunnels en daarom gaat het licht slechts 3x per uur op groen (écht!). Na 2 tunnels hebben we het wel gezien en nemen voor het laatste deel toch de autostrada. Dat gaat een stuk sneller en we arriveren een klein uur later bij Camogli. Daar is een parking waar we gratis mogen staan. Er staan nog 2 campers, dat is wel zo prettig. Helaas is er niet zoveel te beleven en na de lunch besluiten we naar het 1 km verderop liggende dorpje te wandelen. Dat bleek een goede zet! Het uitzicht is schitterend!
En het blijkt dat ze op de rand van de rots een terras hebben gemaakt waar we heerlijk 2 uur in de zon genieten van eerst een espresso en daarna een biertje en Dineke een pinacolada (dat was lang geleden). Op de terugweg zien we nog een bijzonder tafereel. 2 jongens die 2 kittens bij zich hebben. Ze lijken op vakantie..
Ook zitten we bij de camper nog even buiten. We hebben geen satellietontvangst hier (een hoge rots zit ons in de weg) en vermaken ons met lezen. Maar opeens blijken we hier toch draadloos internet te hebben. Dus hebben we de mail even doorgenomen en de blog bijgewerkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten