Dag 8: 18 juli 2014
Capo Di Ponte - Verona
(166 km) (€10,00)
Wat een mooie stad!
Het was warm vannacht. We staan dus niet te laat op en
gaan eerst buiten in de schaduw ontbijten. Daarna maken we gebruik van de
douches in het gebouw van de camperplek. Dat is allemaal prima voor elkaar! Na
de koffie tanken en lozen we water, daarna vertrekken we voor een trip van 166
km naar Verona.
Het is geen leuke route… Oké, we rijden vele kilometers vlak langs het mooie Lago d’ Iseo maar dat meer zien we slechts af en toe. Dat komt omdat we de meeste kilometers afleggen in tunnels. Die zijn verder prima, maar het is gewoon heel vervelend rijden en je ziet ook nog eens niets. Verder is de weg op veel plekken wederom erg slecht. Bij Bréscia nemen we de Autostrada naar Verona. Hiervan is het wegdek wel in orde, maar het is erg druk. In Verona zelf is het rijden naar de camperplek gelukkig geen probleem. Tegen 1 uur staan we voor de poort, we “tanken” een toegangsmunt en kunnen naar binnen. Er is voor ons nog een mooie plek aan de schaduwkant, vlak naast een snelstromend watertje. Daar blijven we tot half 4 en gaan dan per fiets naar het centrum, dat op een kleine kilometer van de camperplek ligt.
We parkeren de fietsen tegenover het Castelvecchio.
Dit “oude kasteel” uit 1354 staat op een strategische plek in een bocht van de
rivier de Adige, waar de Romeinen eerder al een fort hadden neergezet. We
wandelen eerst over de binnenplaats van het kasteel en vervolgens naar de
nabijgelegen brug, waar we een heuse Romeinse soldaat tegenkomen.
Vervolgens wandelen we dwars door het oude stadsdeel van Verona, en komen eerst langs de Arena, het Amfitheater uit de Romeinse tijd. Hier worden nog dagelijks concerten gegeven. Vervolgens lopen we door de drukke winkelstraat Via Mazzini naar de Via Capello, waar in een steegje het bekende balkon van Julia zich bevindt.
De bekende liefdesgeschiedenis van Shakespeare, Romeo en Julia (Giulietta), kent haar oorsprong in Verona, waar ook het huis van Giulietta’s familie nog te bekijken is. Daarna betreden we ook nog de oudste brug van Verona, de Ponte Pietra. Terwijl we over de stenen balustrade hangen proberen we ons in te denken dat deze brug dateert uit 89 voor Christus. Dat kunnen we best bijzonder oud noemen. En het moet gezegd, de brug ziet er nog solide uit. Ja, bouwen konden ze wel die Romeinen (beter dan tegenwoordig asfalteren).
Tenslotte wandelen we langs de Dom van Verona, de Duomo Santa Maria Matricolare, die op de toren na geheel in de steigers staat. Dineke gaat nog even naar binnen en maakt ook daar nog wat foto’s. Daarna lopen we langs de Adige terug naar het Castelvecchio, en nemen de fietsen mee naar het Piazza Brà. Daar dineren we op een terras met uitzicht op aan de ene kant op de Arena en aan de andere kant op de oude stadspoort Portoni della Brà.
Het sfeertje op het plein is geweldig! Het eten kun je uitzoeken op menukaarten van een XXL formaat. Nog nooit eerder gezien, tafelvullend maar wel heel duidelijk, haha! Onze serveerster met de mooie naam Marianna (door haar collega’s uitgesproken als Mari-Jáánna) is wel even van slag als we in haar ogen twee hoofdgerechten bestellen, maar wij zijn toch echt in de veronderstelling dat een bord met salade een voorgerecht is. Als de salade wordt geserveerd moeten we toegeven dat Marianna gelijk had. Maar ach, we hebben alle tijd en doen het rustig aan. Als we na de salade beiden een flinke pizza geserveerd krijgen, zuchten we wel even diep. We kunnen wel met de hand op ons hart zeggen dat we met een volle buik naar de camperplek zijn teruggefietst. De camperplek grenst trouwens aan meerdere appartementen waarvan een aantal bewoners het kennelijk prima vindt dat we meeliften op hun wifi. Daar maken we dan maar dankbaar gebruik van en werken onze blog bij.
Het is geen leuke route… Oké, we rijden vele kilometers vlak langs het mooie Lago d’ Iseo maar dat meer zien we slechts af en toe. Dat komt omdat we de meeste kilometers afleggen in tunnels. Die zijn verder prima, maar het is gewoon heel vervelend rijden en je ziet ook nog eens niets. Verder is de weg op veel plekken wederom erg slecht. Bij Bréscia nemen we de Autostrada naar Verona. Hiervan is het wegdek wel in orde, maar het is erg druk. In Verona zelf is het rijden naar de camperplek gelukkig geen probleem. Tegen 1 uur staan we voor de poort, we “tanken” een toegangsmunt en kunnen naar binnen. Er is voor ons nog een mooie plek aan de schaduwkant, vlak naast een snelstromend watertje. Daar blijven we tot half 4 en gaan dan per fiets naar het centrum, dat op een kleine kilometer van de camperplek ligt.
Vervolgens wandelen we dwars door het oude stadsdeel van Verona, en komen eerst langs de Arena, het Amfitheater uit de Romeinse tijd. Hier worden nog dagelijks concerten gegeven. Vervolgens lopen we door de drukke winkelstraat Via Mazzini naar de Via Capello, waar in een steegje het bekende balkon van Julia zich bevindt.
De bekende liefdesgeschiedenis van Shakespeare, Romeo en Julia (Giulietta), kent haar oorsprong in Verona, waar ook het huis van Giulietta’s familie nog te bekijken is. Daarna betreden we ook nog de oudste brug van Verona, de Ponte Pietra. Terwijl we over de stenen balustrade hangen proberen we ons in te denken dat deze brug dateert uit 89 voor Christus. Dat kunnen we best bijzonder oud noemen. En het moet gezegd, de brug ziet er nog solide uit. Ja, bouwen konden ze wel die Romeinen (beter dan tegenwoordig asfalteren).
Tenslotte wandelen we langs de Dom van Verona, de Duomo Santa Maria Matricolare, die op de toren na geheel in de steigers staat. Dineke gaat nog even naar binnen en maakt ook daar nog wat foto’s. Daarna lopen we langs de Adige terug naar het Castelvecchio, en nemen de fietsen mee naar het Piazza Brà. Daar dineren we op een terras met uitzicht op aan de ene kant op de Arena en aan de andere kant op de oude stadspoort Portoni della Brà.
Het sfeertje op het plein is geweldig! Het eten kun je uitzoeken op menukaarten van een XXL formaat. Nog nooit eerder gezien, tafelvullend maar wel heel duidelijk, haha! Onze serveerster met de mooie naam Marianna (door haar collega’s uitgesproken als Mari-Jáánna) is wel even van slag als we in haar ogen twee hoofdgerechten bestellen, maar wij zijn toch echt in de veronderstelling dat een bord met salade een voorgerecht is. Als de salade wordt geserveerd moeten we toegeven dat Marianna gelijk had. Maar ach, we hebben alle tijd en doen het rustig aan. Als we na de salade beiden een flinke pizza geserveerd krijgen, zuchten we wel even diep. We kunnen wel met de hand op ons hart zeggen dat we met een volle buik naar de camperplek zijn teruggefietst. De camperplek grenst trouwens aan meerdere appartementen waarvan een aantal bewoners het kennelijk prima vindt dat we meeliften op hun wifi. Daar maken we dan maar dankbaar gebruik van en werken onze blog bij.
Dag 9: 19 juli 2014
Verona – Borgofranco Sul Po (129 km) (€0,00)
Duct tape enzo
Het was nóg warmer vannacht! Europa zucht onder een
hittegolf, ook Nederland haalde gisteren de 30 graden en vandaag worden nog
hogere temperaturen verwacht. Hier in Verona is het ook erg warm. We besluiten
hier tot ongeveer 3 uur onder de hoge bomen te blijven, want schaduw is deze
dagen naast water de belangrijkste levensbehoefte. Als we tegen 10 voor 1 weg
willen rijden wordt de poort geblokkeerd door een Duitse camper met Nederlandse
mensen. Het blijkt dat de automaat niet goed werkt en de slagboom niet
opengaat. Ze hebben inmiddels telefonisch om hulp gevraagd, en die komt over 5
minuten. Nog 2 telefoontjes en 3 kwartier later is de hulp zowaar gearriveerd.
De muntautomaat wordt geopend en de euro’s vliegen over straat. We zien dat het
deel waar de munten in moeten aan de binnenzijde met duct tape aan het front is
bevestigd. De “monteur” verwijdert de tape en schudt de rest van de euro’s uit
het apparaat.
Vervolgens wordt het ding met dezelfde, zojuist losgetrokken tape, weer “bevestigd”. Haha, we kijken elkaar aan en zeggen tegelijk: “dat vraagt om moeilijkheden”. Maar gelukkig niet meer voor ons want de monteur blijft tot wij onder de slagboom door zijn. We moesten ook nog bijna het dubbele tarief betalen maar konden de monteur ervan overtuigen dat we bijna een uur moesten wachten en dus niet eerder weg konden. Dat argument was hij gelukkig vatbaar voor, scheelt toch weer een tientje J.
Als we wegrijden moeten we eerst richting Rome aanhouden, maar we missen gelijk al een afslag. Dat blijkt echter geen probleem te zijn want onze Tomtom geeft vrijwel direct aan dat rechtdoor ook kan. Wat Dineke de opmerking ontlokt: “Ja, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden”. Alleen jammer dat die wegen zo slecht zijn, dat dan weer wel. We rijden de bijna 130 km binnendoor naar Borgofranco, dat ligt aan de rivier de Po. Dit gebied wordt de Povlakte genoemd, en is een beetje saai. Maar ja, je moet er doorheen, zoals wel met meer saaie dingen. Onderweg doen we nog even boodschappen “bi de Liedl”. In Borgofranco is volgens onze campergids een camperplek. Als we daar arriveren zijn we daar niet zo zeker meer van, maar zetten onze camper hier toch maar neer. Het is een mooie plek aan de rand van een woonwijk, waar we prima kunnen verblijven.
We spreken die middag Bart nog even via de Whatsapp en hij meldt een knappe 32 graden in Ommen. Ja, het is inderdaad overal warm. Deze nacht hebben we wederom geen dekens nodig.
Vervolgens wordt het ding met dezelfde, zojuist losgetrokken tape, weer “bevestigd”. Haha, we kijken elkaar aan en zeggen tegelijk: “dat vraagt om moeilijkheden”. Maar gelukkig niet meer voor ons want de monteur blijft tot wij onder de slagboom door zijn. We moesten ook nog bijna het dubbele tarief betalen maar konden de monteur ervan overtuigen dat we bijna een uur moesten wachten en dus niet eerder weg konden. Dat argument was hij gelukkig vatbaar voor, scheelt toch weer een tientje J.
Als we wegrijden moeten we eerst richting Rome aanhouden, maar we missen gelijk al een afslag. Dat blijkt echter geen probleem te zijn want onze Tomtom geeft vrijwel direct aan dat rechtdoor ook kan. Wat Dineke de opmerking ontlokt: “Ja, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden”. Alleen jammer dat die wegen zo slecht zijn, dat dan weer wel. We rijden de bijna 130 km binnendoor naar Borgofranco, dat ligt aan de rivier de Po. Dit gebied wordt de Povlakte genoemd, en is een beetje saai. Maar ja, je moet er doorheen, zoals wel met meer saaie dingen. Onderweg doen we nog even boodschappen “bi de Liedl”. In Borgofranco is volgens onze campergids een camperplek. Als we daar arriveren zijn we daar niet zo zeker meer van, maar zetten onze camper hier toch maar neer. Het is een mooie plek aan de rand van een woonwijk, waar we prima kunnen verblijven.
We spreken die middag Bart nog even via de Whatsapp en hij meldt een knappe 32 graden in Ommen. Ja, het is inderdaad overal warm. Deze nacht hebben we wederom geen dekens nodig.
Dag 10: 20 juli
2014
Borgofranco Sul Po – Faenza (136 km) (€0,00)
Ferrari circuit
Imola
We zijn weer mooi op tijd wakker, vooral vanwege de
warmte. Deze plek had gistermiddag en –avond veel schaduw, maar vanochtend
niet. We verzetten eerst de camper naar een plek in de schaduw, waarna we eerst Nederland Zingt kijken en
vervolgens douchen en eten. Tegen half 12 zetten we koers richting Imola, waar meerdere
camperplekken zijn. Imola is bekend van het formule 1 circuit, tevens
testcircuit en de thuisbasis van Ferrari. De camperplek die we hebben
uitgezocht staat echter vol met van alles en nog wat zoals kermisattracties en
terrassen e.d. We gaan daarom verder naar de volgende plek, in Faenza. We
rijden bijna een rondje om het circuit, dat geheel omgeven is met grote
schotten om zo stiekeme gluurders geen kans te geven. Wel zijn er soms mooie graffiti tekeningen op aangebracht. Al met al is het wel even
interessant.
We rijden verder en moeten ervaren dat de weg naar Faenza het slechtste wegdek heeft tot nu toe. En je mag er ook nog 90 km per uur rijden… Het is zo slecht dat een slakkengangetje van 45 a 50 km per uur écht wel “de max” is. En dan wordt er ook nog aangegeven dat er elektronische snelheidscontrole is, haha. Nou, ons gaan ze hier in ieder geval niet pakken! Bij Faenza is een mooie rustige plek. We een beetje apart, er was namelijk een camping maar die is niet meer toegankelijk en verwaarloosd. Waar wij, samen met nog een andere camper staan, Voor het eerst maken we ons eten klaar op de Sköttelbraai. Immers, als je ook nog binnen gaat koken wordt het nog warmer in de camper.
We rijden verder en moeten ervaren dat de weg naar Faenza het slechtste wegdek heeft tot nu toe. En je mag er ook nog 90 km per uur rijden… Het is zo slecht dat een slakkengangetje van 45 a 50 km per uur écht wel “de max” is. En dan wordt er ook nog aangegeven dat er elektronische snelheidscontrole is, haha. Nou, ons gaan ze hier in ieder geval niet pakken! Bij Faenza is een mooie rustige plek. We een beetje apart, er was namelijk een camping maar die is niet meer toegankelijk en verwaarloosd. Waar wij, samen met nog een andere camper staan, Voor het eerst maken we ons eten klaar op de Sköttelbraai. Immers, als je ook nog binnen gaat koken wordt het nog warmer in de camper.
Dag 11: 21 juli
2014
Faenza – San Marino (89 km) (€0,00)
San Marino is een
belevenis!
Het weer is vandaag wat minder, en het sputtert soms een
beetje. We zitten dus even niet buiten. Vandaag is ons reisdoel San Marino, het
tweede ministaatje tijdens deze reis. San Marino, we weten er eigenlijk niet
zoveel van. Ja, het heeft eigen euromunten, er is (of was?) een jaarlijkse
formule 1 race en het heeft een eigen nationaal voetbalelftal. Als we vooraf de
plattegrond bekijken op de Tomtom dan lijkt het flink te klimmen daar. Nou, dat
is een understatement! San Marino ligt op een berg van maar liefst 750 meter
hoogte, maar daar kwamen we dus pas achter toen we er al waren. Op zo’n 20 km
voor San Marino zien we in de verte een berg die lijkt op een skischans.
Geleidelijk oplopend aan de ene kant en aan de andere kant steil naar beneden. Dat blijkt later San Marino te zijn.
De camperplek die we hebben uitgezocht ligt ergens halverwege de klim. En het ligt vlakbij de eerste parkeerplaats van de vele P’s die je tegenkomt richting de top. Er is nog voldoende plek. We besluiten gelijk de wandelschoenen aan te doen en op onderzoek uit te gaan. We wandelen (lees klimmen) naar de volgende P waar een kabelbaan naar boven is. We kopen 2x enkele reis, naar beneden willen we lopen. Het uitzicht vanuit de kabelbaan en boven is adembenemend, dit hadden we niet verwacht.
Je krijgt het gevoel dat je de halve wereld kunt zien vanaf hier. Het “hoog verheven” gevoel dat we hadden op de Mont Ventoux komt hier weer een beetje terug. Het stadje, hooggelegen daar op die berg, ademt een sfeer van oudheid uit. Ook wel een beetje toeristisch, maar dat vinden we nauwelijks storend. Er is wel heel veel bewaard gebleven.
We wandelen door mooie smalle straatjes van het ene oude plein naar het andere, om uiteindelijk boven bij de oude burcht te eindigen. We pakken ook nog even een terrasje om onder het genot van een wijntje met een (gevarieerd) kaasplankje van het uitzicht te genieten.
Wat ook opvalt zijn de prijzen. Het is er goedkoop… Ook dat hadden we niet verwacht. Een glas wijn kost € 2,50 en een gemiddelde pizza € 5,50. En dat op zo’n locatie. Tegen half 7 beginnen we aan de afdaling en wandelen we het hele stadje door naar beneden. Het is soms heel stijl, maar de wegen en paden zijn goed, dat scheelt. Het laatste stuk is een voetpad dat al buiten het stadje ligt en heel steil omlaag gaat. Dit doet ons sterk denken aan Florence, waar we in 2009 waren. Isis reageert nog precies hetzelfde op dit soort paden: vooruit huppelend en steeds achterom kijkend: waar blijven jullie nou?
Tegen 7 uur zijn we terug bij de camper waar we nog een tijdje buiten kunnen zitten. Maar het koelt hier snel af, tegen 9 uur is het nog maar nauwelijks 20 graden. Dat was enkele dagen geleden in Verona wel anders!
Geleidelijk oplopend aan de ene kant en aan de andere kant steil naar beneden. Dat blijkt later San Marino te zijn.
De camperplek die we hebben uitgezocht ligt ergens halverwege de klim. En het ligt vlakbij de eerste parkeerplaats van de vele P’s die je tegenkomt richting de top. Er is nog voldoende plek. We besluiten gelijk de wandelschoenen aan te doen en op onderzoek uit te gaan. We wandelen (lees klimmen) naar de volgende P waar een kabelbaan naar boven is. We kopen 2x enkele reis, naar beneden willen we lopen. Het uitzicht vanuit de kabelbaan en boven is adembenemend, dit hadden we niet verwacht.
Je krijgt het gevoel dat je de halve wereld kunt zien vanaf hier. Het “hoog verheven” gevoel dat we hadden op de Mont Ventoux komt hier weer een beetje terug. Het stadje, hooggelegen daar op die berg, ademt een sfeer van oudheid uit. Ook wel een beetje toeristisch, maar dat vinden we nauwelijks storend. Er is wel heel veel bewaard gebleven.
We wandelen door mooie smalle straatjes van het ene oude plein naar het andere, om uiteindelijk boven bij de oude burcht te eindigen. We pakken ook nog even een terrasje om onder het genot van een wijntje met een (gevarieerd) kaasplankje van het uitzicht te genieten.
Wat ook opvalt zijn de prijzen. Het is er goedkoop… Ook dat hadden we niet verwacht. Een glas wijn kost € 2,50 en een gemiddelde pizza € 5,50. En dat op zo’n locatie. Tegen half 7 beginnen we aan de afdaling en wandelen we het hele stadje door naar beneden. Het is soms heel stijl, maar de wegen en paden zijn goed, dat scheelt. Het laatste stuk is een voetpad dat al buiten het stadje ligt en heel steil omlaag gaat. Dit doet ons sterk denken aan Florence, waar we in 2009 waren. Isis reageert nog precies hetzelfde op dit soort paden: vooruit huppelend en steeds achterom kijkend: waar blijven jullie nou?
Tegen 7 uur zijn we terug bij de camper waar we nog een tijdje buiten kunnen zitten. Maar het koelt hier snel af, tegen 9 uur is het nog maar nauwelijks 20 graden. Dat was enkele dagen geleden in Verona wel anders!
Dag 12: 22 juli
2014
San Marino – Fano (74 km) (€9,00 per nacht)
De Adriatische
Zee!
Het weer is alweer flink opgeklaard en de zon laat zich
ook weer regelmatig zien. We ontbijten buiten en vertrekken uiteindelijk tegen
half 12 uit San Marino. Doel vandaag is de badplaats Fano aan de Adriatische
kust. Het is een flink binnendoor getuf, over de slechts 72 km doen we daarom
ook bijna 2 uur.
Even iets over de Italianen. Er zijn natuurlijk wat vooroordelen, zoals hun gedrag in het verkeer. Nou, dat klopt allemaal. Het is in Nederland ondenkbaar (misschien op een enkele uitzondering na) dat mensen zich in het verkeer zo gedragen zoals wij het deze dagen zien. Werkelijk alle regels lappen ze aan hun “Italiaanse laars”. Inhalen over een doorgetrokken streep, inhalen als het echt niet kan (op een tweebaansweg drie auto’s naast elkaar in volle vaart), door rood rijden, bellen achter het stuur, het is schering en inslag. En ze rijden overal te hard. We stonden voor een verkeerslicht te wachten (tweebaansweg) toen er een auto links naast ons kwam staan. Die stond dus gewoon grotendeels op de linker weghelft te wachten tot het licht op groen ging. Het zijn geen uitzonderingen en je blijft je verbazen. En dan het gedrag op straat. Ze schreeuwen allemaal. Er wordt hier niet gewoon rustig met elkaar gepraat. Vrouwen schreeuwen tegen elkaar, kinderen gillen en als je 2 mannen ziet lopen op straat dan lijken ze de hele tijd met elkaar te bekvechten. Dat zal niet het geval zijn maar het lijkt wel zo. En het wordt de kinderen met de paplepel ingegoten, want tegen hen wordt ook steeds geschreeuwd. Die vinden het dus heel normaal. Tja, het is toch wel een heel andere cultuur, laten we het daarop houden.
Het laatste deel rijden we parallel aan de kust en vangen we af en toe een glimp op van de zee. Iets voor half 2 rijden we de camperplek op. Deze plek ligt inderdaad vlak aan zee, in onze gids stond “50 meter van zee” en dat klopt inderdaad. Het is ook nog eens een heel goedkope plek, 7 euro per nacht en 2 euro voor de stroom. Dat doen we er dan maar bij. Er is nog voldoende plaats en we vinden een geschikte plek tegen de rand van de hoge rietkraag. We blijven tot half vier bij de camper en gaan dan naar zee. Het water is heerlijk van temperatuur, je loopt er zo in. Het is er rustig en Isis vindt het geen probleem als we samen in zee gaan.
Ze blijft mooi bij onze spullen liggen. Aan het strand zijn ook douches waar we, na het zwemmen, dankbaar gebruik van maken. We blijven tot ongeveer 7 uur aan zee en wandelen dan terug naar de camper. ’s Avonds blijven we lang buiten.
Even iets over de Italianen. Er zijn natuurlijk wat vooroordelen, zoals hun gedrag in het verkeer. Nou, dat klopt allemaal. Het is in Nederland ondenkbaar (misschien op een enkele uitzondering na) dat mensen zich in het verkeer zo gedragen zoals wij het deze dagen zien. Werkelijk alle regels lappen ze aan hun “Italiaanse laars”. Inhalen over een doorgetrokken streep, inhalen als het echt niet kan (op een tweebaansweg drie auto’s naast elkaar in volle vaart), door rood rijden, bellen achter het stuur, het is schering en inslag. En ze rijden overal te hard. We stonden voor een verkeerslicht te wachten (tweebaansweg) toen er een auto links naast ons kwam staan. Die stond dus gewoon grotendeels op de linker weghelft te wachten tot het licht op groen ging. Het zijn geen uitzonderingen en je blijft je verbazen. En dan het gedrag op straat. Ze schreeuwen allemaal. Er wordt hier niet gewoon rustig met elkaar gepraat. Vrouwen schreeuwen tegen elkaar, kinderen gillen en als je 2 mannen ziet lopen op straat dan lijken ze de hele tijd met elkaar te bekvechten. Dat zal niet het geval zijn maar het lijkt wel zo. En het wordt de kinderen met de paplepel ingegoten, want tegen hen wordt ook steeds geschreeuwd. Die vinden het dus heel normaal. Tja, het is toch wel een heel andere cultuur, laten we het daarop houden.
Het laatste deel rijden we parallel aan de kust en vangen we af en toe een glimp op van de zee. Iets voor half 2 rijden we de camperplek op. Deze plek ligt inderdaad vlak aan zee, in onze gids stond “50 meter van zee” en dat klopt inderdaad. Het is ook nog eens een heel goedkope plek, 7 euro per nacht en 2 euro voor de stroom. Dat doen we er dan maar bij. Er is nog voldoende plaats en we vinden een geschikte plek tegen de rand van de hoge rietkraag. We blijven tot half vier bij de camper en gaan dan naar zee. Het water is heerlijk van temperatuur, je loopt er zo in. Het is er rustig en Isis vindt het geen probleem als we samen in zee gaan.
Ze blijft mooi bij onze spullen liggen. Aan het strand zijn ook douches waar we, na het zwemmen, dankbaar gebruik van maken. We blijven tot ongeveer 7 uur aan zee en wandelen dan terug naar de camper. ’s Avonds blijven we lang buiten.
Dag 13: 23 juli
2014
Fano (rustdag)
De Adriatische
Zee!
Vandaag en misschien ook morgen blijven we lekker hier,
aan zee. We gaan lekker “omlummelen” bij de camper en naar het (kiezel)strand. Het is heerlijk weer! Verder
weinig nieuws te melden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten