Dag 1: 11 juli 2014
Ommen – Maarland (Eijsden) (261 km) (23 euro)
Ommen – Maarland (Eijsden) (261 km) (23 euro)
André Rieu op het Vrijthof
Onze zomervakantie van dit jaar beginnen we met een
concert van André Rieu op het Vrijthof in Maastricht. We logeren op camping Oosterdriessen
in Maarland, op ruim 5 km van het centrum van Maastricht. Op fietsafstand! Dus
vertrekken we om half 7 ’s avonds op de fiets richting de provinciehoofdstad
van Limburg.
Vlakbij de oude brug over de Maas heeft de gemeente Maastricht een ondergrondse, bewaakte fietsenstalling, die gratis is. Wat een service! We eten op een terras aan de Maas en zien ondertussen een muziekvereniging in mars voorbij komen. Tegen half 9 wandelen we naar het Vrijthof. Het is ontzettend gezellig en druk in het centrum. De eerste aanblik van het plein is indrukwekkend. Het zit al bijna vol, 10.000 mensen. Klokslag 9 uur komt het complete Franz Joseph Strauss Orkest verdeeld over enkele tientallen Tuk Tuk’s al zwaaiend het plein oprijden. Even later begint het concert. Alle bekende walsen passeren de revue en tussendoor praat, vertelt en entertaint André Rieu het publiek, deels in het Maastrichts (wat goed te volgen is) en deels in het Engels.
Dat laatste is ook wel nodig want het is een internationaal publiek,
uit werkelijk alle uithoeken van de wereld afkomstig. We komen aan de praat met
de buren aan beide zijden van ons. Links van ons blijken mensen uit Zuid-Afrika
te zijn terwijl de rechter zijde door Australië wordt vertegenwoordigd. Er
ontstaan erg leuke gesprekken. Iedereen is enorm fan van het orkest van André
Rieu. Ook het orkest is internationaal en bestaat uit meer dan 10
nationaliteiten, van Hongaars tot Braziliaans, Chileens en zelfs een zanger uit
Tasmanië (onder Australië). Een verrassing is het optreden van Amira, zij won
de vorige editie van Holland’s got talent.
Je merkt de verbazing en bewondering in het publiek. De Australiër naast ons heeft het na afloop over het hoogtepunt van de avond.
Rieu doet verder zijn best voor Europa, en dan vooral één Europa in vrede. Hij onderstreept dit met een optreden van een zangeres uit de Oekraïne, samen met een trio uit Rusland, St. Petersburg. Maak geen oorlog, maak muziek! En muziek verbindt, is het motto. Ook opvallend is zijn enthousiaste promotie van zingen. Zijn advies aan alle ouders: laat uw kind zingen, of beter nog, doe uw kind op een zangkoor! Van zingen wordt je gelukkiger. En samen zingen geeft je het gevoel dat je elkaar kent. Helaas werd even later “De meeste dromen zijn bedrog” ingezet, haha! Dat was overigens heel mooi, beginnend met een langzaam deel met de 3 geweldige tenoren, The Platin Tenors. En bij het refrein overgaand in uptempo met het hele orkest. Indrukwekkend! En dan nog een speciale vermelding voor de fantastische Duitse tenor Thomas Greuel. Wat een stem, geweldig! Tegen kwart over 11 kondigt de maestro het laatste nummer aan. Vervolgens komt er steeds weer een ander nummer achteraan, het houdt niet op. Tijdens de toegiften komt zelfs good-old Rocco Granata zijn Marina ten gehore brengen. Járen niets meer van deze Belgische Italiaan gehoord, en zo ineens is ‘ie er weer. Klokslag 12 uur is uiteindelijk de laatste toegift geweest en kunnen we onze fietsen weer opzoeken. Wat een geweldig concert was dit!
Vlakbij de oude brug over de Maas heeft de gemeente Maastricht een ondergrondse, bewaakte fietsenstalling, die gratis is. Wat een service! We eten op een terras aan de Maas en zien ondertussen een muziekvereniging in mars voorbij komen. Tegen half 9 wandelen we naar het Vrijthof. Het is ontzettend gezellig en druk in het centrum. De eerste aanblik van het plein is indrukwekkend. Het zit al bijna vol, 10.000 mensen. Klokslag 9 uur komt het complete Franz Joseph Strauss Orkest verdeeld over enkele tientallen Tuk Tuk’s al zwaaiend het plein oprijden. Even later begint het concert. Alle bekende walsen passeren de revue en tussendoor praat, vertelt en entertaint André Rieu het publiek, deels in het Maastrichts (wat goed te volgen is) en deels in het Engels.
Je merkt de verbazing en bewondering in het publiek. De Australiër naast ons heeft het na afloop over het hoogtepunt van de avond.
Rieu doet verder zijn best voor Europa, en dan vooral één Europa in vrede. Hij onderstreept dit met een optreden van een zangeres uit de Oekraïne, samen met een trio uit Rusland, St. Petersburg. Maak geen oorlog, maak muziek! En muziek verbindt, is het motto. Ook opvallend is zijn enthousiaste promotie van zingen. Zijn advies aan alle ouders: laat uw kind zingen, of beter nog, doe uw kind op een zangkoor! Van zingen wordt je gelukkiger. En samen zingen geeft je het gevoel dat je elkaar kent. Helaas werd even later “De meeste dromen zijn bedrog” ingezet, haha! Dat was overigens heel mooi, beginnend met een langzaam deel met de 3 geweldige tenoren, The Platin Tenors. En bij het refrein overgaand in uptempo met het hele orkest. Indrukwekkend! En dan nog een speciale vermelding voor de fantastische Duitse tenor Thomas Greuel. Wat een stem, geweldig! Tegen kwart over 11 kondigt de maestro het laatste nummer aan. Vervolgens komt er steeds weer een ander nummer achteraan, het houdt niet op. Tijdens de toegiften komt zelfs good-old Rocco Granata zijn Marina ten gehore brengen. Járen niets meer van deze Belgische Italiaan gehoord, en zo ineens is ‘ie er weer. Klokslag 12 uur is uiteindelijk de laatste toegift geweest en kunnen we onze fietsen weer opzoeken. Wat een geweldig concert was dit!
Dag 2: 12 juli 2014
Maarland – Heiderscheid (Lux) (146 km) (€ 15,00)
Maarland – Heiderscheid (Lux) (146 km) (€ 15,00)
Op bezoek bij
Marleen, Harmke. Lisa en Sacha
De lange avond heeft tot gevolg dat we pas tegen kwart
voor 10 opstaan. Na het douchen en ontbijten vertrekken we om kart voor 12
vanaf de camping richting Luxemburg.
In Heiderscheid, in het midden van Luxemburg, zijn Marleen en Harmke met de kinderen op vakantie en het lijkt ons leuk om hen met een bezoekje te verrassen. Op de camping waar ze verblijven is ook een Quickstop camperplaats. Dat komt dus mooi uit! De reis verloopt voorspoedig en op de camperplaats is plek genoeg. Het weer is minder: veel regen onderweg. Maar in Heiderscheid is het gelukkig droog. Marleen, Harmke, Lisa en Sacha zijn blij ons te zien.
We hebben samen een heel gezellige middag en avond. We eten samen patat. Na het eten doen we nog een bakkie koffie waarna wij weer naar de camper gaan. ’s Avonds kijken we de wedstrijd om de 3e plek van de WK in Brazilië tussen Nederland en Brazilië. Nederland wint overtuigend met 3-0, het is een mooie wedstrijd.
In Heiderscheid, in het midden van Luxemburg, zijn Marleen en Harmke met de kinderen op vakantie en het lijkt ons leuk om hen met een bezoekje te verrassen. Op de camping waar ze verblijven is ook een Quickstop camperplaats. Dat komt dus mooi uit! De reis verloopt voorspoedig en op de camperplaats is plek genoeg. Het weer is minder: veel regen onderweg. Maar in Heiderscheid is het gelukkig droog. Marleen, Harmke, Lisa en Sacha zijn blij ons te zien.
We hebben samen een heel gezellige middag en avond. We eten samen patat. Na het eten doen we nog een bakkie koffie waarna wij weer naar de camper gaan. ’s Avonds kijken we de wedstrijd om de 3e plek van de WK in Brazilië tussen Nederland en Brazilië. Nederland wint overtuigend met 3-0, het is een mooie wedstrijd.
Dag 3: 13 juli 2014
Heiderscheid – Kandel (Dui) (198 km) (€ 0,00)
Deutschland
Weltmeister
Vanochtend hebben we net het ontbijt op als Marleen en
Harmke aan komen lopen. Sacha en Lisa zitten op een trekker met aanhanger en
worden samen met andere kinderen over de camping gereden. Als we ze horen
aankomen gaan we uiteraard kijken en zwaaien. Nadat we samen koffie hebben
gedronken nemen we afscheid en vertrekken. We rijden via de stad Luxemburg en
nemen even verderop de A13 richting Saarbrücken. Als we Duitsland binnenrijden
begint het gelijk: bauarbeiten, stau und umleitung! Echt, je rijdt door
Nederland, door België, door Luxemburg en je kunt gewoon doorrijden. Maar je
bent de grens met onze oosterburen nog niet over of de ellende begint al weer.
Dit keer is er een stuk van de A13 afgesloten en moeten we omrijden. Verderop gebeurt
ons dat nog een keer. Wat ook steeds weer opvallend is: bij wegwerkzaamheden op
de Autobahn zijn ze vaak maar op een stukje van 100 meter bezig maar ze hebben
wel 8 km afgesloten. WAAROM??? Maar ach, we hebben vakantie en we komen er wel.
We hebben ook nog de pech dat het vaak en hard regent. En dat de camperplek die
we hebben uitgezocht en waar we vorig jaar nog waren, er niet meer is. Maar in
Kandel, 15 km verderop, is nog plek genoeg. Het kost 10 euro, maar niemand komt
het halen, dus prima! ’s Avonds kijken we de finale van het WK tussen
Argentinië en Duitsland. En zoals Gary Lineker het dit keer zei: “In 64
wedstrijden lopen steeds 2 x 11 spelers te strijden om de bal. En aan het eind
winnen de Duitsers”. En terecht, het beste team en de beste spelers van dit
toernooi! In Kandel wordt vuurwerk afgestoken. Dat is hoorbaar maar verder
merken we weinig van het feest dat er ongetwijfeld wel was.
Dag 4: 14 juli 2014
Kandel – Mengen (Dui) (209 km) (€ 9,50)
Duitse vlaggetjes
Vandaag rijden we dwars door Duitsland. De rit verloopt
voorspoedig, op het eerste deel na. Maar dat ging dan ook over de Autobahn.
Binnendoor gaat een stuk beter, geen stau, geen 8 km onnodige wegversmalling.
Oké, we worden nog wel een keer omgeleid, maar dan kom je soms weer door
verrassende dorpjes en het is meestal niet ver om. Onderweg blijkt uit de vele
Duitse vlaggen en auto’s met “Duitse versiering” dat er voor de Duitsers iets
bijzonders gebeurd is. De camperplek die we hebben geselecteerd is een prachtige
plek aan een meer. Het weer is inmiddels een stuk beter en we kunnen nog mooi
een poos buiten zitten. Later verschijnen er nog wel weer dreigende wolken, maar veel regen komt er niet meer van.
Dag 5: 15 juli 2014
Mengen – Vaduz (Liechtenstein) (146 km) (€ )
Fürstentum
Liechtenstein
Vandaag gaan we voor het eerst een kijkje nemen in het
vorstendom Liechtenstein. We rijden vanaf Mengen in zuidelijke richting, en
passeren bij Lindau de Bodensee aan de oostkant. Wat daarna volgt is een klein
stukje Oostenrijk, een stukje Zwitserland en vervolgens Liechtenstein.
We staan vannacht op de parkeerplaats van het stadion van Vaduz. Het blijkt pal aan de Rijn te zijn en daar maken we dankbaar gebruik van. Het is schitterend weer, dus nemen we onze stoelen en tafel mee en bivakkeren heerlijk een aantal uren aan de oevers van de Rijn.
Als we tegen 7 uur terug zijn bij de camper zakt de zon al bijna weg achter de hoge bergen. We vermaken ons deze avond met lezen, lekker rustig!
We staan vannacht op de parkeerplaats van het stadion van Vaduz. Het blijkt pal aan de Rijn te zijn en daar maken we dankbaar gebruik van. Het is schitterend weer, dus nemen we onze stoelen en tafel mee en bivakkeren heerlijk een aantal uren aan de oevers van de Rijn.
Als we tegen 7 uur terug zijn bij de camper zakt de zon al bijna weg achter de hoge bergen. We vermaken ons deze avond met lezen, lekker rustig!
Dag 6: 16 juli 2014
Vaduz – Bivio (Zwitserland) (121 km) (€ 12,00)
Davos
We rijden eerst naar een rustige plek, waar we buiten in
de schaduw kunnen ontbijten. We vinden een mooie rustige plek. Tegen half 12
rijden we verder in de richting van Davos, de bekende wintersportplaats. Hier
is ook het ijsstadion waar veel Nederlandse schaatsers successen behaalden.
We wandelen hier rond en bekijken de sportaccommodaties. Ook ligt er nog een hoop bij elkaar geveegde sneeuw die nog steeds niet is weggesmolten. Na dit leuke uitstapje gaan we verder richting de camperplek die er zou zijn vlakbij Davos. Deze vinden we echter niet. Daarom besluiten we verder te rijden naar Bivio, een plaatsje dat ligt halverwege de klim naar de Julierpass (2284 m). In sommige dorpjes zijn heel smalle straatjes, waar passeren echt onmogelijk is. Overal hangen spiegels om tegenliggers te kunnen spotten. Gelukkig is het heel rustig op deze route, maar soms is het wel fijn dat die spiegels er hangen! De camperplek ligt even voorbij Bivio, en het is een mooi gelegen plek, met uitzicht op een waterval. Daar wandelen we in de loop van de middag nog even naartoe.
We wandelen hier rond en bekijken de sportaccommodaties. Ook ligt er nog een hoop bij elkaar geveegde sneeuw die nog steeds niet is weggesmolten. Na dit leuke uitstapje gaan we verder richting de camperplek die er zou zijn vlakbij Davos. Deze vinden we echter niet. Daarom besluiten we verder te rijden naar Bivio, een plaatsje dat ligt halverwege de klim naar de Julierpass (2284 m). In sommige dorpjes zijn heel smalle straatjes, waar passeren echt onmogelijk is. Overal hangen spiegels om tegenliggers te kunnen spotten. Gelukkig is het heel rustig op deze route, maar soms is het wel fijn dat die spiegels er hangen! De camperplek ligt even voorbij Bivio, en het is een mooi gelegen plek, met uitzicht op een waterval. Daar wandelen we in de loop van de middag nog even naartoe.
Dag 7: 17 juli 2014
Bivio
– Capo Di Ponte (Italië) (128 km) (€
12,00)
Sneeuw
Na een frisse nacht worden we al vrij voeg wakker. Dineke
is zelfs uit bed geweest om een extra deken te pakken. Deze camperplek ligt dan
ook op zo’n 1800 meter hoogte, dus geen wonder dat het flink was afgekoeld.
Maar buiten in het zonnetje is het alweer prima, en dus ontbijten we buiten. We
vertrekken voor de koffie omdat we 2 cols van de 1e categorie in het
vooruitzicht hebben. De eerste zijn we al halverwege, dus na enkele kilometers
passeren we de Julierpass die ligt op 2284 meter hoogte. We zijn nu ook ter
hoogte van de nog liggende sneeuw. Hier rijden we door. Na een stevige afdaling
rijden we door de bekende wintersportplaats St. Moritz, dat aan een mooi meer
ligt.
Vervolgens gaan we linksaf richting de Berninapass. Het is een heel geleidelijke klim, met veel “vals plat”, om in wielertermen te blijven. Op het laatst nog een aantal haarspeldbochten en we zijn boven, op 2323 meter hoogte. Hier stoppen we om een wandeling te maken. Het is hier prachtig!
Aan alle kanten uitzicht op hoge bergen met eeuwige sneeuw, en het is ook nog eens heerlijk weer! Tijdens de wandeling zien we veel kabbelende stroompjes, waar we soms overheen moeten springen. Isis springt er een keer half in, maar wandelt dapper verder (erg knap voor een hondje dat niet van water houdt!). Ook zien we veel mooie bloemen en planten. Plantjes die wij in onze rotstuin hebben groeien hier gewoon in het wild. Terug van de wandeling zoeken we een terras met een schitterend uitzicht (maar daar ontkom je hier niet aan!).
We genieten daar van een heerlijke ijscoupe (en van het uitzicht natuurlijk!). Dan zetten we de afdaling weer in. Die is heftig, we moeten ontzettend veel sturen en remmen. Tijdens de afdaling is rechts en dan weer links naast ons het (smal)spoor van de Bernina Express te zien. Af en toe komen we een trein tegen. In sommige dorpjes loopt het spoor gewoon over de straat, heel apart om te zien. In een van de dorpjes komt ons een trein tegemoet waar we op moeten wachten. De trein rijdt eigenlijk gewoon op de weg en passeert ons rakelings. Dit levert een bijzonder plaatje op.
In Tirano aangekomen zit de afdaling er op. Daar worden we door onze Tomtom een bergweggetje opgestuurd wat kennelijk een kortere weg is, maar oei wat smal en stijl! Gelukkig gaat ook dit weer goed en komen we na een aantal km’s op een beter berijdbare weg. Hoewel… We zijn inmiddels de grens met Italië gepasseerd en daarmee houden ook de goede Zwitserse wegen op. IJs maken, dat kunnen ze in Italië. Maar asfalteren, daar kunnen ze hier HELEMAAL niets van! Wat een ontzettend slechte wegen zeg! In het eerstvolgende dorpje, met de schone naam Aprica, stoppen we even om bij te komen. En om een bakkie koffie met een broodje te nemen uiteraard. Dan vervolgen we onze weg. Bij Edolo houden we rechts aan richting Bréscia. We rijden nog pakweg 25 km door en pakken dan na de zoveelste tunnel de afslag naar Capo Di Ponte waar een camperplek is waar we gaan overnachten.
Er is stroom en alle servicevoorzieningen zijn er. We kunnen zelfs douchen hier, goed geregeld! ’s Avonds zien we veel nieuws over het neerstorten van vlucht MH17 van Malaysia Airways in Oekraïne. Erg triest nieuws…
Morgen, 18 juli, gaan we naar Verona, naar we hebben gehoord een heel mooie stad!
Vervolgens gaan we linksaf richting de Berninapass. Het is een heel geleidelijke klim, met veel “vals plat”, om in wielertermen te blijven. Op het laatst nog een aantal haarspeldbochten en we zijn boven, op 2323 meter hoogte. Hier stoppen we om een wandeling te maken. Het is hier prachtig!
Aan alle kanten uitzicht op hoge bergen met eeuwige sneeuw, en het is ook nog eens heerlijk weer! Tijdens de wandeling zien we veel kabbelende stroompjes, waar we soms overheen moeten springen. Isis springt er een keer half in, maar wandelt dapper verder (erg knap voor een hondje dat niet van water houdt!). Ook zien we veel mooie bloemen en planten. Plantjes die wij in onze rotstuin hebben groeien hier gewoon in het wild. Terug van de wandeling zoeken we een terras met een schitterend uitzicht (maar daar ontkom je hier niet aan!).
We genieten daar van een heerlijke ijscoupe (en van het uitzicht natuurlijk!). Dan zetten we de afdaling weer in. Die is heftig, we moeten ontzettend veel sturen en remmen. Tijdens de afdaling is rechts en dan weer links naast ons het (smal)spoor van de Bernina Express te zien. Af en toe komen we een trein tegen. In sommige dorpjes loopt het spoor gewoon over de straat, heel apart om te zien. In een van de dorpjes komt ons een trein tegemoet waar we op moeten wachten. De trein rijdt eigenlijk gewoon op de weg en passeert ons rakelings. Dit levert een bijzonder plaatje op.
In Tirano aangekomen zit de afdaling er op. Daar worden we door onze Tomtom een bergweggetje opgestuurd wat kennelijk een kortere weg is, maar oei wat smal en stijl! Gelukkig gaat ook dit weer goed en komen we na een aantal km’s op een beter berijdbare weg. Hoewel… We zijn inmiddels de grens met Italië gepasseerd en daarmee houden ook de goede Zwitserse wegen op. IJs maken, dat kunnen ze in Italië. Maar asfalteren, daar kunnen ze hier HELEMAAL niets van! Wat een ontzettend slechte wegen zeg! In het eerstvolgende dorpje, met de schone naam Aprica, stoppen we even om bij te komen. En om een bakkie koffie met een broodje te nemen uiteraard. Dan vervolgen we onze weg. Bij Edolo houden we rechts aan richting Bréscia. We rijden nog pakweg 25 km door en pakken dan na de zoveelste tunnel de afslag naar Capo Di Ponte waar een camperplek is waar we gaan overnachten.
Er is stroom en alle servicevoorzieningen zijn er. We kunnen zelfs douchen hier, goed geregeld! ’s Avonds zien we veel nieuws over het neerstorten van vlucht MH17 van Malaysia Airways in Oekraïne. Erg triest nieuws…
Morgen, 18 juli, gaan we naar Verona, naar we hebben gehoord een heel mooie stad!
Wauw, ziet er weer mooi uit!! Geniet lekker verder!
BeantwoordenVerwijderen