Dag 14: 24 juli
2014
Fano (rustdag)
De Adriatische Zee
We zijn van plan om tegen half 3 naar zee te gaan. Het is
mooi weer en heel warm. Daarom blijven we eerst in de schaduw van de camper.
Maar helaas, tegen kwart over 2 begint het te betrekken, en dat komt ook niet
meer goed.
Regen- en onweersbuien volgen elkaar in rap tempo op. Pas tegen half 7 is het zo goed als droog en besluiten we een wandeling te maken langs zee. We wandelen een heel eind in noordelijke richting en verbazen ons over de onafzienbare reeks van strandtenten met ligstoelen. Het zijn er héél veel, Zandvoort in het kwadraat!
Dat de ligstoelen nu leeg zijn is uiteraard geen
wonder, maar ook in de strandtenten en restaurants aan de andere kant van de
weg is helemaal niets te doen.
Regen- en onweersbuien volgen elkaar in rap tempo op. Pas tegen half 7 is het zo goed als droog en besluiten we een wandeling te maken langs zee. We wandelen een heel eind in noordelijke richting en verbazen ons over de onafzienbare reeks van strandtenten met ligstoelen. Het zijn er héél veel, Zandvoort in het kwadraat!
Dag 15: 25 juli
2014
Fano – Anghiari (126
km) (€ 15,00 per nacht)
Dwars door Italië
van Oost naar West
Deze ochtend gaan we eerst nog een keer naar zee, waar we beiden nog een
laatste duik nemen. Rond half 1 vertrekken we, maar niet voordat we de camper
hebben volgetankt met fris water en de vuilwatertanks hebben geleegd. Terwijl
we nog door Fano rijden zien we supermarkt COOP, dus gaan we eerst ook maar
even eten en drinken inslaan. Dan beginnen we aan de trip van Oost naar West
dwars door midden Italië. Doel voor vandaag is een camperplek bij het oude
plaatsje Anghiari in Toscane.
Het is een mooie reis door een schitterend landschap. En af en toe was de weg best wel vrij goed (..). De camperplek blijkt een Agricampeggio te zijn, met andere woorden, een boerencamping.
Voor
15 euro staan we op een prachtige plek met schitterend uitzicht, hebben we
stroom en sanitaire voorzieningen. En er is een zwembad.
Voor de verandering is hier een Italiaanse
jongeman die goed Engels kan. Prettig! O ja, en er loopt een klein hondje, een
pup van 2 maanden oud, die luistert naar de naam Dino (of eigenlijk luistert
het beestje nog helemaal niet). Maar het is wel een schattig ding.
Het is een mooie reis door een schitterend landschap. En af en toe was de weg best wel vrij goed (..). De camperplek blijkt een Agricampeggio te zijn, met andere woorden, een boerencamping.
Dag 16: 26 juli
2014
Anghiari - Siena (106 km) (€ 0,00 per nacht)
Siena
We maken vanochtend dankbaar gebruik van de douches van de Agricampeggio. Daarna
eten we en besluiten toch vandaag naar de oude Toscaanse stad Siena te gaan. Om
half 12 rijden we weg van deze mooie plek. Onderweg naar Siena treffen we
zowaar redelijke wegen. En zien we bijzondere dingen, zoals enorme, heel apart
geknipte coniferen. Dit is in het plaatsje Lucignano, dat net als Anghiari oud
is en op een heuvel ligt.
Aangekomen in Siena rijden we naar een plek op 3,5 km
van het centrum, waar campers mogen staan. Het lijkt een prima plek en het is
er niet druk. Het weer is nog steeds prima, en we besluiten per fiets naar het
centrum te gaan. Als we net binnen de stadsmuur zijn zetten we onze fietsen
vast aan een lantaarnpaal en wandelen verder. De wandeling richting de Piazza
di Duomo (plein van de dom) gaat door smalle straatjes met af en toe een
restaurantje, een ijscotent, een kerk en galerie. Dineke gaat de eerste de
beste kerk binnen en maakt wat foto’s. Dat doet ze ook als we voor een galerie
met mooie schilderijen staan.
Maar dat magnie! No pictures!! Look at the sign next to the door!
De vrouw in de
galerie windt er geen doekjes om, wegwezen! Oké, oké, doen we. Op naar het Domplein!
De dom is erg mooi, maar het verbaast ons dat er geen terrasjes zijn op dit
plein. Want een terrasje, daar zijn we wel aan toe!
Nadat we de dom uitgebreid hebben bekeken en gefotografeerd wandelen we naar een ander plein, de Piazza del Campo. Dit is een enorm plein met een heel mooie, statige kerk. Op dit plein zijn rondom wel terrasjes, waar we heerlijk uitrusten onder het genot van koffie en cappuccino met tiramisu.
Ondertussen staan de jonge exemplaren van de
bekende Duitse (Weltmeisster) voetballers Thomas Müller en Manual Neuer naast
ons hun nieuwe outfit te showen, haha!
Als het begint te regenen wordt de
luifel van het restaurantje verder uitgedraaid, waardoor we droog kunnen
blijven zitten. Dus nemen we ook maar een glas wijn met wat hapjes erbij. Maar
dan houdt het op met zachtjes regenen en gaat het ook nog onweren.
We moeten naar het midden van het terras anders worden we alsnog nat. En dan, sodeknetter, wat een knal. Iedereen op het terras schrikt zich helemaal te pletter en een aantal mensen vliegt overeind. Even later volgt nog zo’n knal. De mensen van de marktkraam met souvenirs e.d. moeten alle moeite doen om de boel droog te houden Gelukkig trekt het onweer daarna langzaam maar zeker over.
Vanuit Ommen krijgen we een foto door van het plein achter het huis
van Dineke’s ouders. Dat staat helemaal blank! Het regent dus kennelijk niet alleen in Siena zo hard! Als het bijna droog is besluiten we weer naar de
fietsen te wandelen, het is ook alweer half 6. Tegen kwart over 6 zijn we weer
bij de camper. Van daaruit wandelen we naar de McDonalds, die vlakbij de
camperplek is. Na het eten regent het nog steeds een klein beetje. Maar het is
lekker fris in de camper, zeker nadat we alles even openzetten. Dat wordt vast
lekker slapen vannacht!
Maar dat magnie! No pictures!! Look at the sign next to the door!
Nadat we de dom uitgebreid hebben bekeken en gefotografeerd wandelen we naar een ander plein, de Piazza del Campo. Dit is een enorm plein met een heel mooie, statige kerk. Op dit plein zijn rondom wel terrasjes, waar we heerlijk uitrusten onder het genot van koffie en cappuccino met tiramisu.
We moeten naar het midden van het terras anders worden we alsnog nat. En dan, sodeknetter, wat een knal. Iedereen op het terras schrikt zich helemaal te pletter en een aantal mensen vliegt overeind. Even later volgt nog zo’n knal. De mensen van de marktkraam met souvenirs e.d. moeten alle moeite doen om de boel droog te houden Gelukkig trekt het onweer daarna langzaam maar zeker over.
Dag 17: 27 juli
2014
Siena
– Sasso Marconi (130 km) (€ 10,00 per nacht)
Weg van de snelweg
Het slapen ging inderdaad prima, we worden pas iets voor half 10 wakker, en
missen zo al het eerste half uur van Nederland Zingt. De oude vertrouwde Arie van der Veer is weer eens gastheer vandaag,
dat voelt toch altijd weer vertrouwd. Na het ontbijt vertrekken we uit Siena,
we beginnen vandaag langzaam maar zeker aan de terugreis. We rijden in
noordelijke richting maar vermijden zoals gebruikelijk de Italiaanse tolwegen.
Weg van de snelweg dus. Eerst doen we weer 2x een poging om te tanken. Maar
onze EC (en Master)cards werken gewoon niet bij de meeste benzinepompen in
Italië. We zien ook steeds 50 / 20 /10 staan en vroegen ons al af wat daarmee
bedoeld wordt. Nu blijkt dat je bij de automaat naast de standaard Italiaanse
betaalcard ook met briefgeld kunt betalen. Dus laten we de automaat ons laatste
briefje van 50 opeten en zowaar, we kunnen voor 50 euro tanken. Dát bedoelen ze
dus, haha! Dus die Italianen merken niet zo snel als de benzineprijs weer is
verhoogd ;-). Verderop komen we vlak langs het stadje van de torens, San
Giminano. Hier hebben we in 2009 Karina zien optreden met het Nederlands Jeugd
Fanfare Orkest (NJFO). En we zagen daar onverwacht ons huidige koningspaar
rondwandelen met kids en oma. Dat was wel even een verrassing destijds. Nu zien
we onderweg weer een hooggelegen stadje, San Miniato Basso genaamd.
En het is best een groot peloton en de fietsen op de volgauto’s kunnen we goed bekijken en zó, da’s geen half werk hoor! Toch maar eens opzoeken wat voor wedstrijd dit was.
De camperplek die we hebben uitgezocht is niet mooi en ligt pal aan de doorgaande weg. Maar 20 km noordelijker is er nog een. En dat is echt een mooie camperplek! Voor 10 euro met alle voorzieningen! Heel netjes en nog maar pas aangelegd, zo te zien. We staan er moederziel alleen, de andere camperaars weten deze plek kennelijk nog niet zo goed te vinden.
En vanavond zien we op teletekst dat Pieter Weening de Ronde van Toscane op zijn naam heeft geschreven. De Ronde van Toscane dus, haha! Blijft vreemd dat deze nu wordt gehouden, dat zoeken we nog op.
We zijn er
nog 3 km vanaf en het lijkt ons leuk dit stadje te gaan bekijken. Dat was
echter een minder goed plan, het is er namelijk zo smal dat we maar
ternauwernood door de straatjes kunnen. Met de spiegels ingeklapt en heel
langzaam rijden lukt het net. Maar weer snel wegwezen hier! Op zoek naar een
geschikte plek voor de lunch (rustig, veel schaduw), wat vandaag erg tegenvalt,
worden we opeens tegenhouden door een agent op een motor. “Race de bicycles”
roept hij ons in zijn beste Engels toe. “10 to 15 minutes” voegt hij nog toe.
Ah, een wielerwedstrijd dus. Nou, dat gaan we dan maar eens even bekijken. Wel
vreemd, nu een wielerwedstrijd, terwijl vandaag de laatste etappe van de
Tour-de-France is. Het ziet er allemaal wel professioneel uit. Er is veel
begeleiding door politie.
En het is best een groot peloton en de fietsen op de volgauto’s kunnen we goed bekijken en zó, da’s geen half werk hoor! Toch maar eens opzoeken wat voor wedstrijd dit was.
De camperplek die we hebben uitgezocht is niet mooi en ligt pal aan de doorgaande weg. Maar 20 km noordelijker is er nog een. En dat is echt een mooie camperplek! Voor 10 euro met alle voorzieningen! Heel netjes en nog maar pas aangelegd, zo te zien. We staan er moederziel alleen, de andere camperaars weten deze plek kennelijk nog niet zo goed te vinden.
Dag 18: 28 juli
2014
Sasso
Marconi - Brentonico (218 km) (€ 7,00 per nacht)
De bergen weer in
Als we wakker worden is het nog steeds heel stil en rustig op de
camperplek. Eerst verzetten we de camper zodat we weer in de schaduw staan. We
ontbijten, douchen en doen nog een bakkie voor we vertrekken. We rijden eerst
nog een stuk binnendoor tot aan Verona. We passeren o.a. de rivier de Po, waar de
brug waar we over moeten geschikt is voor auto’s van maximaal 7,5 ton. Kennelijk
vertrouwt de Italiaanse overheid de chauffeurs van de vrachtauto’s niet want er
is een doorgang met een breedte van 2,3 meter gemaakt, niet geschikt dus voor
grote vrachtauto’s. Wij kunnen we wel door, maar het houdt niet (of eigenlijk iets)
over.
Heel langzaam rijden dus, en hopen dat het goed gaat. Als we over de brug
zijn is er nog zo’n doorgang, dus gaan we weer stapvoets erdoor.
Als we bij
Verona zijn nemen we de autostrada, eerst een stukje richting Milaan en
vervolgens de Brennero. Het valt ons wederom op dat de vangrails op de
autostrada verroest zijn. Het is kennelijk van een ander soort materiaal dan in
Nederland. Soms lijken het net houten hekwerken.
Na 60 km op de Brennero
Autostrada nemen we de afslag naar Brentonico. Via een schitterende bergweg
komen we na ruim 8 km in het dorpje aan. Onze Tomtom wil ons nog een keer foppen
en ons via een onmogelijk smal en slecht weggetje langs en door het dorp loodsen,
maar daar trappen we niet meer in. We vinden de juiste weg door het dorp en
komen ongeschonden aan op de camperplek. We kunnen wel zeggen dat dit de mooiste
plek is tot nu toe, met een schitterend uitzicht. We genieten eerst een uur van
het uitzicht waarna we eten op een terras in het dorp.
Tegen 8 uur is het al
flink afgekoeld en gaan we naar binnen. Wel is er weer regen met onweer ’s
avonds.
Naar volgende blog (week 4)
Naar vorige blog (week 2)
Naar volgende blog (week 4)
Naar vorige blog (week 2)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten