Camperreis Groot Brittannië 2015 - Blog 2

Foto's 16 t/m 22 juli  (Samsung camera)

Foto's 16 t/m 22 juli (Canon)


Dag 7: 16 juli 2015       
Bletchingdon – Lincoln  (223 km)  (€ 0,00)     25 graden

A little tribute to sir Winston Churchill

We blijven tot 13.00 uur op de camping. Dan vertrekken we voor een eerste stukje van een kleine 8 km naar Bladon. Dit is het geboortedorp van sir Winston Churchill, en ook de plaats waar hij zijn graf is. Onderweg komen we door het plaatsje Woodstock, dat wereldfaam verwierf door het bekende festival met dezelfde naam dat hier in 1969 plaatsvond. In Bladon is vrijwel geen mogelijkheid om te parkeren. We hebben geluk dat er net voorbij een bushalte een extra stukje ruimte is waar we net inpassen. We wandelen 500 meter naar de St Martins Church en de bijbehorende begraafplaats. Vrijwel alle graven zijn niet onderhouden en vervallen. Maar het moet gezegd, Bladon houdt haar bekende oud-inwoner in ere.
Het graf van Churchill ligt er keurig bij.

  

In de kerk wordt ook de nodige aandacht aan de charismatische oud-leider van Engeland besteed. Het was goed om even stil te staan bij deze meest belangrijke staatsman van Engeland, die een onuitwisbare indruk in de wereldgeschiedenis heeft achtergelaten. Als we terug wandelen zien we tegenover de begraafplaats een wit restaurantje met de (more of less) toepasselijke naam: The White House. Downingstreet 10 hebben we niet ontdekt ;-)

We vervolgen onze reis en rijden via Stratford-upon-Avon, de geboorteplaats van Shakespeare. Wat opvalt zijn de enorme schoorstenen op de huizen. Dan gaan we verder naar het middeleeuwse Warwick, en daarna noordelijk richting Hull. Daar overnachten we bij de plaats Lincoln.

  

Dag 8: 17 juli 2015       

Lincoln – Langdale End    (171 km) (10 pond)   24 graden

Bempton Cliffs (Jan van Gent en papagaaiduiker)

We vertrekken tegen half 11. Eerst even tanken en dan verder. Ik wil het er verder niet over hebben, maar de benzine- en dieselprijzen zijn hier echt bijzonder (hoog). Wij tankten diesel voor 1,17 (Engelse ponden), omgerekend ongeveer € 1,65. En de benzine is 3 cent goedkoper dan de diesel (ja, inderdaad, goedkoper…). We rijden Yorkshire binnen via de indrukwekkende Humber Bridge, bij Hull, over de Humber. (tol: 1,50 pond). Even verder stoppen we bij een prachtige Engelse molen bij het plaatsje Skidby. Na een korte wandeling en wat foto’s rijden we verder naar Bempton Cliffs. Tegen de krijtrotsen nestelen o.a. de Jan van Gent (grootste Europese zeevogel) en de bijzondere papagaaiduiker. 

We maken er een prachtige wandeling over de rotsen en zijn blij verrast door wat we allemaal zien hier. Constant op zoek naar vis vliegen de vogels af en aan, van zee naar de nesten op de rotsen en weer terug. Alles is van dichtbij te volgen, je kunt de jongen nog net niet aanraken maar het scheelt niet veel. Helaas krijgen we de papagaaiduikers niet goed op de foto. Maar dit is 'm:

Het is erg indrukwekkend om dit te zien en mee te maken! Na dit mooie uitstapje rijden we verder naar North Yorkshire, om precies te zijn het North York Moors National Park. Onderweg in dat schitterende gebied zien we dat er aan de kant van de weg soms koopwaar zoals jam, tomaten en uien wordt aangeboden, compleet in the middle of nowhere. Wie zal daar iets van kopen? En wie heeft daar de behoefte aan een telefooncel, een echte rode! Deze staat ook niet in een dorpje ofzo… Het is een behoorlijk onherbergzaam gebied waar we onze eerste “one track road” rijden. Deze wegen zijn zo smal dat elkaar passeren geen optie is. Om de zoveel meter zijn er daarom passeerplekken. Bij bijna elke bocht is spannend wat er eventueel om de hoek komt zetten. Uiteindelijk arriveren we bij een heuse camperplek, die hadden we nog niet gehad hier. Het is bij een boerderij met koeien. Die lopen samen met de kalveren en de stier in één weiland. De boerin verwelkomt ons en legt alles uit. Ze is erg vriendelijk en neemt alle tijd voor ons. De plek is werkelijk prachtig, en het uitzicht is magnificent.

 

Dag 9: 18 juli 2015       

Langdale End - Bamburgh   (202 km) (25 pond)  23 graden

Whitby en de North York Moor

Deze ochtend spreken we ook nog even de “the old boss”. Ook hij is erg vriendelijk, is nieuwsgierig naar waar we vandaan komen en vertelt honderduit over zijn farm. Uiteindelijk vertrekken we tegen half 11 en rijden een mooie route naar Whitby. Onderweg weer veel one track roads, waarbij het soms zelfs bij de passeerplekken lastig is om elkaar “heelhuids” te passeren. Ergens halverwege komen we nog 2 lammeren achterop, die een heel stuk voor de camper uit blijven rennen. Uiteindelijk blijven ze voor een hek bij een boerderij uit staan hijgen. Kennelijk hebben we ze thuis gebracht ;-).
Dan komen we aan in Whitby. Het is een enorm gezellig stadje, met veel vertier, zoals diverse straatmuzikanten in de nauwe straatjes. Verder heb je aan de oostkant de ruïne van de Whitby Abbey. En vanaf de West Cliff kijkt een standbeeld van de ontdekkingsreiziger James Cook uit over het stadje.

Bij het stationnetje staat de stoomtrein uit Pickering nog na te puffen van de gedane inspanningen. Op een knus pleintje nuttigen we onze eerste fish and chips: heerlijk. Wat ons betreft gaan er nog wel meer volgen! Verder zijn de “oooh’s en “aaahs” wederom niet van de lucht als met name de jongere garde van het vrouwelijk geslacht Isis ontdekt. “Só cute” en “how adorable” zijn veelgehoorde termen deze dagen. Na deze mooie onderbreking rijden we Whitby uit en gaan dwars door het North York Moor, een enorm heidegebied, richting Newcastle. Daar nemen we vlak voor de Tyne-tunnel de rondweg om de stad. Daarna is het nog 75 km naar Bamburgh, waar we een camping opzoeken. De vriendelijke beheerder is verbaasd en lovend over onze goede Engelse uitspraak, haha. Zo, die steken we even in onze zak (Bart… :p).

Dag 10: 19 juli 2015       

Bamburgh - Stirling   (187 km) (0 euro)  21 graden

Bamburgh Castle en Schotland

Vannacht heeft het geregend, maar nu is het weer droog. Eerst is het nog zwaar bewolkt, maar in de loop van de ochtend breekt ook de zon weer door. We vertrekken tegen 11.30 uur naar het imposante Bamburgh Castle, dat hoog boven de Noordzee uittorent. Vanaf dit grote kasteel heb je een geweldig uitzocht over de zee  en een kleine eilandengroep dat vlak voor de kust ligt, de Farne Islands. En vanaf het strand heb je een prachtig zicht op het kasteel. Midden op het strand vindt Isis het welletjes en doet “plof”. Dit betekent: hier ga ik liggen want ik ben moe. Intussen wordt het weer steeds beter, met mooie wolkenformaties en steeds meer blauwe luchten. We genieten volop van deze mooie plek en uiteraard ook van het weer. Als we, nadat we zijn vertrokken, zo’n 20 km verderop Schotland binnenrijden wordt dat wel anders. Het betrekt flink en voor het eerst deze vakantie moeten de ruitenwissers echt op volle snelheid aan. Wat overigens niet echt verrassend is in Schotland. Gelukkig zijn het slechts buien. Als we even voor Edinburgh een koffiestop inlasten en parkeren aan de baai “Firth of Forth” is het droog. Een mooie plek! Na de koffie rijden we verder naar Stirling. Daar parkeren we bij het monument voor William Wallace. We hopen hier de nacht door te brengen, volgens onze campergids mag dat hier.

Tip: bekijk Bamburgh Castle in streetview op Google Maps!

Dag 11: 20 juli 2015       

Stirling - Spean Bridge  (209 km) (0 euro)  19 graden

Mooi Schotland

We ontbijten op de parking van een middelbare school. Daarna rijden we verder Schotland in. Via de A9 rijden we eerst naar Perth. Dan laten we Dundee rechts liggen en volgen de A9 richting Inverness. Halverwege die weg ligt Blair Atholl. Dit kleine plaatsje heeft een prachtig kasteel: Blair Castle. Dit landhuis met witte torentjes is het prototype van een Schots kasteel. In de middeleeuwen lag het heel strategisch, aan de enige weg naar Inverness. In de 19^de eeuw is het omgebouwd tot een Georgian landhuis. We besluiten uiteindelijk om het kasteel niet te bezoeken maar het bij een aantal foto’s te laten. Isis mag overigens toch niet mee naar binnen. We wandelen terug en zien een aantal veel te hoge drempels met daarbij het bordje “RAMP”, wat Dineke de kreet ontlokt: “nou, dat is zeker een ramp!” De drempels zijn allemaal beschadigd doordat auto’s delen van het asfalt wegschrapen. Niet best voor de auto’s. Ramp is hier een heel toepasselijk woord dus. We lopen ook nog even naar het mooie riviertje dat door Blair Atholl stroomt. Onze camper hadden we trouwens geparkeerd bij de Bowling Club. Wat er precies omgekegeld wordt weten we niet, maar ze doen “het” in ieder geval buiten. Het is een soort vierkant bowlingveld. Het gras ligt er subliem bij en lijkt op “the green” van een golfcourse. Heel mooi en heel kort. Tegen 13.00 uur vertrekken we weer uit Blair Atholl. Hadden we in Sterling nog niet echt een Schotland-gevoel, inmiddels lukt dat prima. Het landschap en de heuvels zijn inmiddels “ontzettend Schotland”, evenals het weer. Da’s ff minder, maar niet onverwacht. Als we 30 km voorbij Blair Atholl de A9 verlaten en linksaf de A86 richting Spean Bridge opgaan wordt het Schotlandgevoel alleen maar sterker. De bijna 50 km lange weg wordt smaller en smaller en de heuvels zijn inmiddels bergen geworden. Het wordt steeds mooier en jawel, het wordt zowaar droog. Ergens halverwege stoppen we op een parking langs Loch Laggan. We beklimmen een rots en zijn even stil. Je hoort hier helemaal niets behalve natuur (wind, vogels), en daarbij is het uitzicht adembenemend. Na deze prachtige onderbreking en de aanvullende koffie gaat de reis verder. Bij Spean Bridge slaan we rechtsaf en rijden via de A82 richting Loch Ness. Dit veruit bekendste meer van Schotland gaan we morgen bekijken. Nu stoppen we om 16.45 uur op een parking langs het Loch Lochy. Deze plek werd via internet getipt door andere camperaars. Het is inderdaad een prachtige plek. Er staan al 2 campers en er komen er in de loop van deze middag en avond nog meer bij. Het weer is inmiddels niet meer om over naar huis te schrijven, dus dat doen we dan ook maar niet.

Dag 12: 21 juli 2015       

Spean Bridge – The Old Man of Stor (195 km) (0 euro)  16 graden

Isle Of Skye

Het is fijn ontbijten op deze prachtige plek aan het Loch Lochy. Het weer is gelukkig wat beter dan gisteren, we zien zelfs af en toe een stukje blauwe lucht! Rond 11 uur vertrekken we richting het volgende Loch…  Loch Ness! 20 km verder rijden we langs de oevers van ‘s werelds bekendste en meest mysterieuze meer. We turen het wateroppervlak af naar een spoor van Nessie, maar helaas zonder resultaat. Bij Invermoriston slaan we linksaf, de A87 op richting Kyleakin en the Isle of Skye. Het is vanaf hier ruim 80 km tot de Skye Bridge, die het eiland Skye verbindt met het vaste land van Schotland. Deze weg is al heel mooi (althans de omgeving, we hebben het niet over het wegdek), met ook hier weer een aantal kastelen. We wilden bijhouden hoeveel we er zouden zien onderweg, maar zijn de tel inmiddels kwijtgeraakt. Eenmaal op Skye wordt het alleen maar mooier en indrukwekkender. De bergen op het schiereiland Trottenish (ten zuiden van het havenplaatsje Portree) zijn bijzonder mooi, met heel apart glooiende hellingen. En overal waar je kijkt zie je watervallen. Karakteristiek voor Skye zijn de kleine witte huisjes, je ziet er heel veel. Ook wordt de weg beter want er wordt aan gewekt. Dat gaat als volgt: ze zetten een weggedeelte van zeker een kilometer lengte af, met aan beide kanten verkeerslichten. Vervolgens begeleidt een autootje met de tekst “convoi vehicle, no overtaking” de complete aanvoer van 1 kant over de weg in aanleg naar de andere kant. En vice versa. Een mooie oplossing, mits er niet teveel verkeer is op de betreffende weg. Eenmaal voorbij Portree wordt de weg (A855) deels single track. Je rijdt “heuveltje op, heuveltje af” en bij elk heuveltje en bij elke bocht wacht weer een nieuwe verrassing. Rechts van ons zien we steeds weer de Atlantische Oceaan met haar rotsachtige kust en links het onvoorstelbaar afwisselende landschap van Skye met haar hoge bergen en soms zelfs nog sneeuw. Er groeien bijna geen bomen, maar de meeste bergen zijn wel groen. Je ziet soms in 1 oogopslag de oceaan, weilanden, een meer, heidevelden en bergen. Ook zien we steeds de kustlijn van een ander eiland, Isle of Raasay. We rijden langzaam voorbij de bekende Old Man of the Stor, een rots van oude lava en oorspronkelijk zacht gesteente. 10 km verderop is een parkeerplaats op de rotsen, vlak aan de kustlijn. We hebben gehoord dat hier vaak camperaars overnachten en dat zijn wij ook van plan. Het uitzicht vanaf de rotsen is geweldig. We parkeren de camper zo dat we vanuit onze stoel uitzicht op de oceaan hebben. Het kon slechter :p.  Om 19.00 uur staat er (behalve de onze) verder nog geen camper, wellicht komt dat nog. Later die avond turen we nog eens de oceaan af naar haaien, want die worden hier regelmatig gespot. In de baaien is een “warme” stroming wat voor haaien aantrekkelijk is (tja, voor wie niet hè..). Helaas zien wij er geen. Als we om 23.45 uur Isis uitlaten is het nog steeds niet donker. Het is behoorlijk helder en de maan zien we nog net boven de westelijke hemel. Boven zee zien we veel vuurtorens en tussen de het noorden en oosten is de hemel mooi blauw en oranje gekleurd.

Dag 13: 22 juli 2015       

The Old Man of Stor – Kyle Rhea  (142 km) (0 euro)  17 graden

Isle Of Skye (dag 2)  / Otter haven

Als we om 5.40 uur beiden even uit bed gaan voor een sanitaire stop is de zon alweer op. We hebben de zonsopkomst net gemist. We vertrekken hier tegen 11 uur en rijden via de A855 naar de uiterste noordpunt van Skye. Onderweg genieten we weer van alle moois dat Skye ons te bieden heeft. De meeste huizen op Skye zijn wit. Veel ervan zijn klein en hebben dezelfde karakteristieke vorm. Nu de zon schijnt ziet de wereld van Skye er toch behoorlijk anders uit, met de blauwe zee en de bergen in de zon. We rijden vandaag het grootste deel van de af te leggen kilometers op single track roads. Over het algemeen is het wegdek redelijk tot goed en zijn er voldoende “passing places”. En ach, je kunt toch niet hard rijden op dit soort wegen dus als er een slecht stuk weg tussen zit dan heb je voldoende tijd om af te remmen of er omheen te rijden. Het landschap is wisselend. Soms rijd je door een enorme vlakte met helemaal niets, dan weer zijn er hoge bergen en vaak zie je de zee. Op het meest noordelijke punt van Skye is een parking en kun je wandelen naar het “eind van de wereld”. Het is er geweldig mooi. Voor de kust liggen nog wat kleine eilandjes en helemaal in de verte zien we de Outer Hibrides, een grote eilandengroep voor de noordwestkust van Schotland. Na de wandeling gaan we een stukje west en vervolgens zuidwaarts op de A87. Zo’n 10 km voor Portree slaan we linksaf de B885 op en rijden een single track naar het westen. Bij Coillore vervolgen we onze reis op de A863 zuidwaarts. We zien de hoogste berg van Skye opdoemen: de Sgurr Alasdair (1009 m).

Uiteindelijk komen we bij Sconser weer op de A87. Zo’n 10 km voor de Skye Bridge slaan we rechtsaf richting Kyle Rhea. Hier willen we overnachten, en als het kan morgen de ferry naar het vaste land nemen. Ook staat deze plaats bekend om de vele otters en robben die hier leven. Ook worden regelmatig dolfijnen gesignaleerd. Dit is ook weer een single track road, en serieus, die is letterlijk Schotland op z’n smalst. Het weggetje mag eigenlijk geen naam hebben en dat heeft het dan ook niet. Tomtom zegt namelijk: “Naamloze weg”. Als we even later ergens halverwege een vrachtauto tegenkomen, moeten we de camper achteruit een weilandweggetje insturen, dat daar toevallig is. Anders was het voor een van beiden een heel stuk achteruit rijden geworden. Na 11 km arriveren we in Kyle Rhea, waarvan we dachten dat het op z’n minst een dorpje zou zijn. Maar met meer dan een paar huizen houdt het wel op. Ook hier zijn de 2 (ja, twee) wegen die hier lopen zeer smal, wat enkele hachelijke situaties met zich mee brengt. We informeren bij de “ferryman” of we morgen met de camper meekunnen naar de overkant. Dat kan, tenminste… “als het weer het toelaat”, voegt de adjudant van de “heen en weer” eraan toe. Want hij verwacht dat het “a little bit windy” zal zijn morgen. Volgens de veerbootbaas is de weg aan de overkant (ruimt 20 km) beter dan de 11 km die we er net op hebben zitten. Gelukkig… We vinden een mooie plek om te overnachten, op een kleine parking bij een tweetal ottergluurhutten. Zie noemen ze “Hide”. We maken een mooie wandeling naar 1 van de hutten. Binnen is niemand, maar er staat een grote kijker en er liggen verrekijkers op de banken. Heel mooi gedaan! En zowaar, in de baai vinden we op een aantal rotsen robben en zeehonden. Ook zwemt er een aantal in zee. Helaas laten de dolfijnen verstek gaan.