Camperreis Groot Brittannië 2015 - Blog 3

Foto's 23 t/m 26 juli  (Samsung camera)

Foto's 23 t/m 26 juli (Canon)

Dag 14: 23 juli 2015       

Kyle Rhea – Glen Coe (143 km) (0 euro)  16 graden

Ferry naar het vaste land

Bij het uitlaten van Isis is de ferry nog buiten dienst, maar tegen 11 uur zien we ‘m weer varen. Dus we kunnen! Om kwart over 11 rijden we weg van de “hide-plek” richting de ferry. We hebben geluk: er zijn geen wachtenden voor ons en de ferry ligt al op ons te wachten aan onze kant van de baai. Dus we kunnen er zo oprijden.
Er komen verder geen auto’s bij, dus met alleen onze camper aan boord varen we naar de overkant van de baai. Kosten: 20 pond. Da’s niet goedkoop, maar we zijn niet van plan om dit vaker te doen. En het is natuurlijk ook heel mooi dat we in Schotland hebben gevaren! 

De bijna 22 km lange single track vanaf de ferry naar de “bewoonde wereld” (Shiel Bridge) is inderdaad een veel betere weg dan de 11 km van gisteren naar Kyle Rhea. Bij Shiel Bridge gaat het verder over de A87 naar Invergarry. Onderweg zien we nog diverse Lochs, waaronder Loch Garry. Dan nemen we de A82 via Spean Bridge naar Fort William. Daar zien we nog een stoomtrein voorbij komen. Aan onze linkerhand zien we de Ben Nevis, met zijn 1343 meter de hoogste berg van Groot Brittannië. Bij Loch Linnhe houden we links aan richting het dorpje Glen Coe en het gelijknamige natuurgebied. Het is een vallei met steile hellingen en prachtige beken. Overal waar je bergop kijkt zie je water naar beneden komen. We parkeren voor de nacht op een parking waar wandelroutes beginnen. We wandelen zelf de gele route, heel mooi! Ook hier weer overal beekjes en watervallen, prachtig!

Dag 15: 24 juli 2015       

Glen Coe – West Kilbride (223 km) (0 euro)  20 graden

Killin

De zon schijnt! En dat scheelt gelijk een aantal graden. Vandaag willen we naar Killin, waar een waterval dwars door het dorp loopt. En vervolgens langs Loch Lomond, het meest populaire meer van Schotland. Dan langs Glasgow (LANGS, niet door!) en dan ergens aan de westkust onder Glasgow een plekje voor de nacht zoeken. En zo is het precies gegaan. We rijden eerst via de A82 door de schitterende Glen Coe. Een indrukwekkende route met steile hellingen en diepe dalen. Dit is zeker een van de mooiste routes in Schotland. Het blijft bijzonder dat je, doordat er weinig tot geen begroeiing is, steeds het gevoel hebt dat je boven de boomgrens zit. Maar de hoogste berg (de Ben Nevis) is hier “slechts” 1343 meter hoog. Verderop langs deze route zijn ook moerasgebieden. Het is er in ieder geval heel nat! We rijden een stukje om, via de A85 naar Killin. Dit is een mooi klein dorp met een bijzondere attractie: een waterval die dwars door het dorp loopt. Erg mooi! 

Wat ons al vaker opgevallen is: de schoorstenen van de huizen in Schotland hebben vaak meerdere pijpen. Hier in Killin zien we een huis met meerdere schoorstenen, en op elke schoorsteen liefst 8 pijpen. Elke kamer een eigen rookkanaal?

Na een mooie wandeling door Killin rijden we verder richting Loch Lomond en het Trossachs National Park, waarover we lezen dat het een toegankelijk en vriendelijk gebied is. Dat kunnen ze mooi schrijven, maar de doorgaande weg (de A82) tot Luss is misschien vriendelijk te noemen door het mooie uitzicht op het meer, maar het wegdek en de route zijn bepaald niet vriendelijk. Je mag er 95 (60 mijl per uur), maar 50 is hier echt de max. Het stikt van de verraderlijke bochten, wegversmallingen en “niet-gelukte wegdekreparaties”. Na Luss wordt het gelukkig een stuk beter! Net voor Glasgow gaan we rechtsaf en rijden via de bijzonder hoge Erskine Bridge de A8 op. We rijden dus om Glasgow heen, maar komen wel door Port Glasgow, wat bijna aan Glasgow vastzit. We vinden uiteindelijk een heel mooie plek pal aan zee, net voorbij het plaatsje West Kilbride. We zitten nog een uurtje buiten, op het strand (alsof het Zuid-Frankrijk is…).

Dag 16: 25 juli 2015       

West Kilbride – Irthington  (182 km) (6 pond)  21 graden

De zon!

Het is nog steeds mooi weer! Weinig wind, een blauwe lucht met alleen wolken op afstand. We blijven daarom op deze mooie plek aan zee tot ongeveer 13.00 uur. Dan vertrekken we en rijden via een mooie binnendoorroute via de A76 en A75 richting Carlisle. Onderweg stoppen we op een parking aan een riviertje. Juist bij de parking zit een mooie stroomversnelling in de beek. Na Schotland is dit niet meer zo spectaculair, maar toch wel even een fotomomentje waard! Even voor Carlisle passeren we de plaats Lockerbie. In 1988 stortte hier PanAm flight 103 neer. Het bleek om een aanslag te gaan waarbij 270 doden vielen. De naam Lockerbie zal voor altijd aan deze ramp verbonden blijven. Bij Carlisle passeren we de grens en bevinden we ons weer in Engeland. Iets verderop ligt het dorpje Irthington. Er is een camperplek bij een boerderij. Het is wel typisch dat er is geen enkel bordje te ontdekken valt met uitleg over hoe je je aan moet melden. De huizen hier hebben geen bel, dus dan wordt het wel lastig. Er staan 4 auto’s op het te kleine erf (dus propvol). Op basis daarvan zou je eigenlijk verwachten dat er iemand thuis is. Maar ons roepen en kloppen wordt niet gehoord. Na 10 minuten wachten komt de eigenaar aanrijden in de 5^de auto. Ook die gaat het erf op. Verder zijn het trouwens heel aardige mensen en voor 6 pond kunnen we hier staan. Het is een mooie ruime plek, met alle voorzieningen die we nodig hebben (vooral water, want dat was bijna op). We staan op een enorm grasveld, omgeven door de hier zo bekende heggen. Als we langs de zuidwestelijke heg kijken hebben we een geweldig uitzicht richting de baai bij Carlisle (Solway Firth).  

Dag 17: 26 juli 2015       

Irthington - Churchtown (189 km) (? euro)  17 graden

Hadrians Wall

De voorspellingen voor vandaag waren niet best, maar toch schijnt de zon. Als we om 11 uur vertrekken naar de Romeinse Hadrian Wall, is de zon er niet meer, maar het is droog en niet koud. De Romeinse keizer Hadrianus liet in het jaar 122 een muur bouwen die liep van Newcastle naar Carlisle, dit is waar de afstand tussen de oost- en westkust in Engeland het kortst is, nl 122 km. Het is een van de best bewaard gebleven Britse monumenten uit het Romeinse Rijk. We rijden eerst naar de Lanercost Priory, een kerk die is gebouwd met stenen uit de bekende muur. Het schip van de kerk is nog in gebruik en toen wij er aankwamen was er een dienst bezig.

We konden daardoor de kerk niet van binnen bezichtigen, maar hebben wel een goed beeld gekregen van de buitenkant en de ruïnes. Daarna reden we een stukje naar het oosten, naar Birdoswald. Hier zijn de overblijfselen van het Romeinse fort Camboglanna te zien. Verder is hier ook een gedeelte van de muur over een flinke lengte nog in goede staat. Bijzonder dat dit bewaard is gebleven!

Na de koffie rijden we verder zuidwaarts. Op de snelwegen zie je trouwens regelmatig een bord met de tekst: “No hard shoulder for 250 yards.” Na een tijdje kregen we het door. Er is op dat moment even geen vluchtstrook. Geen schouder dus om steun bij te zoeken dus. We gaan overigens snel weer van de snelweg af, op zoek naar het kleinere alternatief voor Stonehenge: de steenkring van Castlerigg. Deze 4500 oude steenkring is een van de imposantste prehistorische monumenten van Noord-Engeland. Voor Castlerigg geldt verder hetzelfde als voor Stonehenge: Waartoe de kring diende blijft een raadsel. We rijden verder en komen door verschillende leuke plaatsjes in het Lake District National Park. Ambleside valt het meest op. Deze historische plaats ligt aan het begin van Windermere, het grootste meer van Engeland. Je komt dwars door de plaats en ziet alleen maar mooie oude huizen die allemaal goed onderhouden zijn. Wel weer bijzonder trouwens, de Engelsen zeggen Lake tegen een meer, maar het grootste meer van Engeland heet Windermere. We rijden door tot Churchtown waar een camperplek is. Ook hier is het aanmelden weer heel onduidelijk. Er is in ieder geval niemand te bekennen. We plaatsen de camper op het terrein waar nog een paar campers staan. En dan kijken we morgenochtend wel of we iemand zien.

Dag 18: 27 juli 2015       

Churchtown – Chester  (171 km) (1,50 pond)  17 graden

Blackpool / Old Trafford / Chester

De weersvoorspellingen voor vandaag komen helaas wél uit: veel regen. Dineke loopt nog een keer naar het woonhuis bij de camperplek, maar wederom niemand te bekennen. Dit was dus een goedkope plek ;-). We vertrekken en rijden eerst naar de grootste badplaats van Engeland, Blackpool. Onze route gaat een heel stuk over de boulevard en dat is best indrukwekkend: Scheveningen in het groot! Heel veel winkels, maar ook veel ander vertier zoals theaters, casino’s en achtbanen. De Big Dipper stamt al uit 1923, maar inmiddels heeft Blackpool met “The Big One” een van de grootste achtbanen ter wereld. Verder staat hier een schaalmodel van de Eifeltoren, de Blackpool Tower. Daarnaast heeft Blackpool niet één pier, maar zelfs twee! Over de hele boulevard loopt een trambaan waarover ook prachtige klassieke dubbeldekstrams rijden. Ondanks de regen is het druk in deze badplaats. Vanwege de regen besluiten we niet uitgebreid hier te gaan rondkijken. Als goedmakertje rijden we de boulevard nog een tweede keer. Dan gaat onze reis verder naar Manchester. Eerst stoppen we bij een ASDA super-supermarkt: very big! Er is zelf een McDonalds gevestigd. Daar maken we dan ook maar even dankbaar gebruik van. En van de gratis WiFi. De blog is weer bijgewerkt, zij het dat het uploaden van de foto’s niet al te snel ging en de accu van de laptop op een gegeven moment leeg was. Maar voor nu is er weer voldoende te zien en te lezen voor het thuisfront. Dan trekken we op naar Manchester, de stad van Louis van Gaal. Het komt niet tot een ontmoeting met dit orakel, maar we brengen wel een bezoek aan het stadion Old Traffort. Helaas is er geen tour alleen door het stadion, je moet dan ook het museum erbij boeken. Kosten 18 pound pp. Dat doen we niet, maar we wandelen wel het stadion rond en houden het verder bij foto’s van de buitenkant van het indrukwekkende bouwwerk. 

Op de grote parking bij het stadion doen we nog ff een bakkie koffie waarna we verder rijden naar Chester. We slaan Liverpool over. Dit was nog een optie geweest, want hier wonen onze neef Harmen en zijn Engelse vriendin Laura. Harmen is de jongste zoon van onze lieve familie uit Westerbork. Maar de jongelui zitten twee weken in Nederland, dus we hoeven niet aan te kloppen in Liverpool. Al rijdend van Manchester naar Chester klaart de lucht steeds verder op. In Chester is het droog en vinden we een schitterende plek net buiten het oude stadje. Daarover morgen meer.